Na koncie pozabilansowym Środki trwałe w likwidacji obowiązuje zasada pojedynczego zapisu, co oznacza, że ewidencjonowanie tych środków nie wymaga stosowania podwójnego zapisu jak w standardowej księgowości. Pojedynczy zapis polega na rejestracji danej operacji tylko raz, co znacząco upraszcza proces ewidencji i pozwala na szybsze zarządzanie danymi o środkach trwałych w likwidacji. W praktyce, kiedy środek trwały jest wycofywany z eksploatacji, jego wartość jest przekazywana na konto pozabilansowe, co ułatwia monitorowanie i raportowanie tych zasobów. Dobre praktyki w księgowości zalecają stosowanie takiej formy ewidencji w celu uproszczenia procedur oraz zwiększenia przejrzystości finansowej. Przykładowo, gdy firma decyduje się na likwidację maszyny, rejestracja tej operacji na koncie pozabilansowym pozwala uniknąć niepotrzebnych błędów oraz uprościć raporty finansowe, zwłaszcza podczas audytów.
Zastosowanie podwójnego zapisu w koncie pozabilansowym Środki trwałe w likwidacji jest nieadekwatne, ponieważ ta koncepcja opiera się na założeniu, że każda operacja księgowa wymaga rejestracji na dwóch kontach, co jest niezbędne w przypadku standardowej ewidencji aktywów. Jednak w przypadku środków trwałych w likwidacji, mamy do czynienia z sytuacją, gdzie jednym z głównych celów jest uproszczenie procesu ewidencji. Pojedynczy zapis pozwala na efektywniejsze zarządzanie informacjami, co jest szczególnie istotne w kontekście decyzji o likwidacji i związanych z tym operacjach. Wprowadzenie powtórzonego lub dwustronnego zapisu może prowadzić do zbędnych komplikacji, a także do błędów w księgowości, ponieważ wprowadza dodatkowe operacje, które mogą zdezorientować księgowych oraz utrudnić weryfikację danych. Typowy błąd myślowy polega na myleniu klasycznej ewidencji księgowej z sytuacjami, w których istotne jest jedynie zarejestrowanie stanu posiadania lub zmiany w statusie danego aktywa. W związku z tym, podczas prac nad likwidacją środków trwałych, należy skupić się na zrozumieniu specyfiki ewidencji pozabilansowej oraz jej celów, zamiast stosować standardowe techniki księgowe, które mogą być nieadekwatne do tego kontekstu.