Mediana jest miarą statystyczną, która dzieli zbiór danych na dwie równe części, gdzie połowa wartości jest niższa od mediany, a druga połowa wyższa. W przypadku wynagrodzeń, jeśli połowa pracowników zarabia więcej niż 2500 zł, a druga połowa mniej, oznacza to, że 2500 zł jest wartością mediany w tej grupie. Mediana jest szczególnie cenna w analizach, ponieważ jest mniej wrażliwa na ekstremalne wartości (outliers) niż średnia arytmetyczna, co czyni ją bardziej reprezentatywną w przypadku rozkładów asymetrycznych. Przykładowo, w badaniach płacowych, użycie mediany pozwala lepiej zobrazować rzeczywisty poziom wynagrodzeń w danej branży, unikając błędnych wniosków spowodowanych przez kilka bardzo wysokich czy bardzo niskich zarobków. W praktyce, mediana jest szeroko stosowana w raportach dotyczących wynagrodzeń, analizach demograficznych i badaniach rynkowych, gdzie istotne jest przedstawienie centralnej tendencji charakterystycznej dla danej grupy. Warto pamiętać, że mediana jest preferowaną miarą, gdy analizujemy dane, które są zróżnicowane lub posiadają skrajne wartości, co jest powszechnym zjawiskiem w analizach wynagrodzeń.
Wskaźnik struktury odnosi się do proporcji lub rozkładu wartości w zbiorze danych, a nie do wartości centralnej. Oznacza to, że nie jest on odpowiedni w kontekście pytania, które dotyczy konkretnej wartości wynagrodzenia, a nie rozkładu jego składników. Dominanta, z kolei, to wartość, która występuje najczęściej w danym zbiorze danych. W kontekście wynagrodzeń, może to być mylące, ponieważ dominanta nie dostarcza informacji o tym, jak zróżnicowane są wynagrodzenia; w sytuacji, gdy większość pracowników ma różne zarobki, wartość dominująca może być nieadekwatna do reprezentowania sytuacji finansowej w firmie. Średnia arytmetyczna to suma wszystkich wartości podzielona przez ich liczbę. W przypadku skrajnych wartości, średnia może być zniekształcona i nieodzwierciedlająca rzeczywistej sytuacji, co może prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli kilku pracowników ma bardzo wysokie wynagrodzenia, średnia może sugerować, że ogólny poziom zarobków jest wyższy, niż jest w rzeczywistości dla większości pracowników. Te błędy myślowe często prowadzą do niewłaściwych decyzji w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi oraz w kształtowaniu polityki wynagrodzeń.