Wartość środka trwałego po roku obrotowym oblicza się na podstawie wartości początkowej oraz dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W tym przypadku, środek trwały został nabyty za 8 000 zł, a stawka amortyzacji wynosi 30% rocznie. Oznacza to, że roczny odpis amortyzacyjny wynosi 2 400 zł (8 000 zł * 30%). Ponieważ środek trwały był użytkowany przez tylko 3 miesiące w roku (październik, listopad, grudzień), należy obliczyć odpis za ten okres. Zatem miesięczny odpis wynosi 200 zł (2 400 zł / 12 miesięcy), a za 3 miesiące jest to 600 zł (200 zł * 3). Wartość środka trwałego na koniec roku wynosi w związku z tym 7 600 zł (8 000 zł - 600 zł). Zastosowanie metody liniowej amortyzacji jest powszechną praktyką w zarządzaniu środkami trwałymi, ponieważ umożliwia równomierne rozłożenie kosztów w czasie, co jest zgodne z zasadą współmierności wydatków i przychodów.
Prawidłowe zrozumienie procesu amortyzacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Wartość środka trwałego po roku obrotowym nie jest równoznaczna z wartością początkową pomniejszoną o jakiekolwiek kwoty, które nie są zgodne z rzeczywistym czasem użytkowania. Odpowiedzi 7 000 zł i 7 800 zł mogą sugerować błędne podejście do obliczeń związanych z amortyzacją. Pierwsza kwota mogłaby wynikać z założenia, że środek trwały stracił wartość równocześnie z całym rokiem, co jest nieprawidłowe, gdyż środek był używany tylko przez 3 miesiące. Druga kwota może sugerować, że użytkownik pomylił się w obliczeniach dotyczących miesięcznych odpisów lub założył, że amortyzacja jest naliczana na inne sposoby, co nie jest zgodne z metodą liniową. Wyliczenie amortyzacji powinno zawsze opierać się na rzeczywistym czasie użytkowania oraz na ustalonej stawce amortyzacyjnej. Często popełnianym błędem jest również używanie rocznej stawki amortyzacyjnej do obliczeń bez uwzględnienia okresu użytkowania w danym roku obrotowym. Kluczowe jest zrozumienie, że amortyzacja liniowa zakłada równomierne rozłożenie kosztów w czasie, dlatego każda nieprawidłowość w obliczeniach prowadzi do błędnych wniosków dotyczących aktualnej wartości środka trwałego.