Różnice inwentaryzacyjne, czyli różnice pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem ewidencyjnym zapasów, powinny być rozliczane w księgach roku obrotowego, którego dotyczą. Oznacza to, że wszelkie odchylenia od normy muszą być ujęte w księgach rachunkowych w okresie, w którym wystąpiły, co jest zgodne z zasadą memoriału. Przykładowo, jeśli podczas inwentaryzacji stwierdzono brak zapasów, powinno to być odnotowane w księgach tego samego roku obrotowego. Takie podejście pozwala na bieżącą kontrolę i korektę związaną z rzeczywistym stanem aktywów, a także zapobiega zniekształceniu wyników finansowych. W sytuacjach, gdy różnice są istotne, powinny być również ujawnione w sprawozdaniu finansowym, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF) oraz krajowymi regulacjami. Dzięki temu użytkownicy sprawozdań finansowych mają pełny obraz sytuacji ekonomicznej jednostki, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji gospodarczych.
Podchodząc do tematu rozliczania różnic inwentaryzacyjnych, warto zrozumieć, dlaczego niektóre odpowiedzi są mylne i jakie mogą wywołać konsekwencje. Rozliczanie różnic inwentaryzacyjnych po zatwierdzeniu wyniku finansowego sugeruje, że błędy i różnice byłyby ignorowane do końca roku obrotowego, co może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistego obrazu sytuacji finansowej jednostki. Tego rodzaju podejście jest sprzeczne z zasadą ujawniania i prawdziwego obrazu, które są fundamentalne w rachunkowości. Ponadto, rozliczanie różnic w kolejnym roku obrotowym opóźnia reakcję na problemy i może wpłynąć na nieprawidłowe podejmowanie decyzji. Odroczenie korekt może również wpływać na wiarygodność i przejrzystość sprawozdań finansowych, co narusza zasady dobrej praktyki. Twierdzenie, że różnice powinny być rozliczane po weryfikacji bilansu przez biegłego rewidenta jest mylne, ponieważ audyt ma na celu potwierdzenie rzetelności sprawozdań, a nie ich korygowanie. Różnice inwentaryzacyjne powinny być na bieżąco rejestrowane, co pozwala na utrzymanie porządku w księgach oraz ułatwia późniejsze analizy. Niezrozumienie tego procesu może prowadzić do poważnych błędów w raportowaniu finansowym oraz negatywnych konsekwencji dla jednostki i jej interesariuszy.