W drodze spisu z natury inwentaryzuje się przede wszystkim środki pieniężne w kasie, ponieważ są one bezpośrednio związane z bieżącymi operacjami finansowymi przedsiębiorstwa. Inwentaryzacja tych środków jest kluczowa dla zapewnienia zgodności zapisów księgowych z rzeczywistością finansową firmy. Środki pieniężne w kasie stanowią element aktywów obrotowych, które powinny być regularnie kontrolowane, aby zapobiec ewentualnym nieprawidłowościom, takim jak kradzieże czy błędy w obiegu dokumentów. W praktyce, przeprowadzenie spisu z natury polega na fizycznym zliczeniu gotówki znajdującej się w kasie oraz porównaniu jej z zapisami w księgach rachunkowych. W branży finansowej i księgowej stosuje się różnorodne standardy, takie jak MSSF, które podkreślają znaczenie dokładności i rzetelności prezentacji środków pieniężnych w sprawozdaniach finansowych. Regularne przeprowadzanie inwentaryzacji pozwala na szybką identyfikację problemów oraz ułatwia zarządzanie ryzykiem finansowym.
Inwentaryzacja dotyczy tylko określonych rodzajów aktywów, a nie wszystkich elementów majątkowych przedsiębiorstwa. Środki pieniężne na rachunku bankowym są zazwyczaj klasyfikowane jako aktywa finansowe, które są monitorowane na podstawie zestawień bankowych, a nie bezpośrednio poprzez spis z natury. W praktyce, inwentaryzacja nie obejmuje należności od pracowników, gdyż są one zazwyczaj rejestrowane w księgowości jako wierzytelności, których kontrola odbywa się w innym trybie, zazwyczaj poprzez monitoring dokumentów oraz raportów dotyczących zobowiązań. Zobowiązania publicznoprawne, takie jak podatki czy składki, także nie są częścią inwentaryzacji, ponieważ są one zobowiązaniami, które przedsiębiorstwo ma wobec instytucji publicznych, a ich kontrola ma miejsce na podstawie odrębnych procedur księgowych. Warto zauważyć, że nieprawidłowe podejście do inwentaryzacji może prowadzić do istotnych błędów w raportowaniu finansowym i stanowić zagrożenie dla transparentności działalności firmy. Z tego powodu istotne jest, aby w procesie inwentaryzacji skupić się na elementach, które rzeczywiście wymagają weryfikacji w kontekście rzeczywistego stanu posiadania przedsiębiorstwa oraz stosować odpowiednie procedury zgodne z obowiązującymi normami rachunkowości.