W przedsiębiorstwie zajmującym się produkcją tylko kostki brukowej, przy ustalaniu kosztu jednostkowego produkcji stosuje się kalkulację
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kalkulacja podziałowa prosta jest odpowiednią metodą ustalania kosztu jednostkowego produkcji w przedsiębiorstwie, które zajmuje się wyłącznie produkcją jednego rodzaju wyrobu, w tym przypadku kostki brukowej. W tej metodzie koszty są przypisywane bezpośrednio do jednostek produkcji na podstawie ogólnych wskaźników, co pozwala na łatwe i przejrzyste ustalenie kosztu jednostkowego. Przykładem zastosowania tej kalkulacji może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo produkuje 10 000 metrów kwadratowych kostki brukowej w danym okresie. Koszty stałe i zmienne są sumowane, a następnie dzielone przez liczbę wyprodukowanych jednostek, co daje koszt jednostkowy. Tego typu kalkulacja umożliwia nie tylko monitorowanie efektywności produkcji, ale także podejmowanie decyzji dotyczących cen sprzedaży oraz strategii marketingowej. W praktyce jest to najprostsza i najbardziej efektywna metoda dla firm produkcyjnych, które koncentrują się na jednorodnych produktach, co potwierdzają standardy rachunkowości zarządczej.
Wybór innych metod kalkulacji kosztów, takich jak kalkulacja podziałowa współczynnikowa, doliczeniowa zleceniowa czy doliczeniowa asortymentowa, prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ustalania kosztów jednostkowych w przypadku produkcji jednego rodzaju wyrobu. Kalkulacja podziałowa współczynnikowa zakłada, że koszty są alokowane na podstawie ustalonych współczynników, co jest nieefektywne w przypadku, gdy firma produkuje tylko kostkę brukową. Tego rodzaju metoda jest bardziej odpowiednia dla przedsiębiorstw, które wytwarzają różnorodne produkty, gdzie koszty mogą się znacznie różnić między nimi. Z kolei doliczeniowa zleceniowa skupia się na konkretnych zleceniach produkcyjnych, co w przypadku masowej produkcji jednego typu wyrobu, jak kostka brukowa, nie ma zastosowania. Metoda doliczeniowa asortymentowa, z drugiej strony, jest stosowana, gdy produkcja obejmuje różne asortymenty, co również nie ma miejsca w tym przypadku. Typowe błędy myślowe przy wyborze nieodpowiedniej metody kalkulacji to niedocenianie znaczenia charakterystyki produkcji oraz niewłaściwe przypisanie kosztów, co może prowadzić do błędnych decyzji zarządczych i nieefektywności finansowej.