Złota zasada bilansowa wskazuje, że aktywa trwałe powinny być finansowane przede wszystkim kapitałem własnym. Oznacza to, że inwestycje w długoterminowe składniki majątkowe, takie jak nieruchomości czy maszyny, powinny być pokrywane z funduszy, które są dostępne w firmie na stałe, a nie z zewnętrznych źródeł, takich jak kredyty lub inne zobowiązania. Przykładowo, firma, która inwestuje w nową linię produkcyjną, powinna sfinansować tę inwestycję ze swojego kapitału własnego, co zapewnia większą stabilność finansową i mniejsze ryzyko związane z obsługą długu. Główne standardy rachunkowości, takie jak MSSF czy KSR, również podkreślają znaczenie utrzymywania odpowiedniej struktury kapitałowej, co wpływa na długoterminową rentowność i płynność przedsiębiorstwa. Dobrą praktyką jest regularne analizowanie struktury finansowania, aby zminimalizować ryzyko finansowe związane z nadmiernym wykorzystaniem kapitału obcego.
Koncepcje zawarte w błędnych odpowiedziach opierają się na niewłaściwym rozumieniu struktury finansowania przedsiębiorstw. Przykładowo, stwierdzenie, że kapitał własny jest finansowany kapitałem obcym, jest błędne, ponieważ kapitał własny i obcy pełnią różne funkcje w bilansie. Kapitał własny to fundusze, które pochodzą od właścicieli lub akcjonariuszy, które są zainwestowane w firmę na dłuższy okres, natomiast kapitał obcy to środki zewnętrzne, takie jak kredyty czy obligacje, które są zobowiązaniem do zwrotu. Ponadto, stwierdzenie, że aktywa trwałe są finansowane kapitałami własnymi i obcymi, pomija kluczowy aspekt, jakim jest preferencja dla kapitału własnego w kontekście finansowania aktywów trwałych. W praktyce, korzystanie z kapitału obcego do finansowania długoterminowych aktywów może prowadzić do zwiększonego ryzyka finansowego, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, gdy przedsiębiorstwo może mieć trudności z obsługą długu. Warto również zauważyć, że aktywa obrotowe, takie jak zapasy czy należności, powinny być finansowane różnymi źródłami, jednak nadmierne poleganie na kapitałach obcych może prowadzić do problemów z płynnością finansową. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji finansowych i strategii rozwoju przedsiębiorstwa.