Zestaw II jest poprawnym wyborem, ponieważ zawiera konta, które rejestrują zdarzenia gospodarcze wyłącznie po jednej stronie bilansu. W ramach jednostronnego zapisu, operacje są ewidencjonowane tylko na kontach aktywów lub pasywów, co oznacza, że nie ma potrzeby równoważenia księgowań po obu stronach. W zestawie II znajdują się konta takie jak 'Środki trwałe w likwidacji', 'Obce środki trwałe' oraz 'Zapasy obce', które wszystkie są klasyfikowane jako aktywa. Zgodnie z zasadami rachunkowości, jednostronny zapis jest powszechnie stosowany w przypadkach, gdy przedsiębiorstwo prowadzi uproszczoną ewidencję, co jest typowe dla mniejszych firm lub jednostek nieprowadzących pełnej księgowości. Przykładem zastosowania tej zasady może być ewidencja zapasów, gdzie tylko ich wartość jest rejestrowana jako aktywa, bez ujmowania odpowiednich zobowiązań, co wpływa na uproszczenie procesu księgowania i przyspieszenie dostępu do informacji finansowych.
Zestaw I, III i IV zawierają konta, które nie odpowiadają zasadzie jednostronnego zapisu, co prowadzi do mylnych założeń w zakresie ewidencji zdarzeń gospodarczych. W przypadku zestawu I, konta takie jak 'Zobowiązania' i 'Kapitał własny' obejmują zarówno aktywa, jak i pasywa, co jest sprzeczne z jedną z kluczowych zasad jednostronnego zapisu. Użytkownik może błędnie zakładać, że wystarczy posługiwać się tylko kontami aktywów lub pasywów, podczas gdy kluczowym aspektem jednostronnego zapisu jest jednoznaczne przyporządkowanie do jednej strony bilansu. Zestaw III może wprowadzać w błąd, gdyż może zawierać konta, które są związane z operacjami, które powinny być księgowane na obu stronach. Z kolei zestaw IV może zawierać konta, które są typowe dla podwójnego zapisu, co jest przeciwieństwem zasady jednostronnego ujęcia. Często popełnianym błędem jest nieodróżnianie tych dwóch podejść do księgowości, co prowadzi do stosowania niewłaściwych kont i zniekształcenia obrazu finansowego firmy. Kluczowe jest zrozumienie, że jednostronny zapis ogranicza się do rejestrowania operacji na jednym typie kont, co znacznie upraszcza proces księgowy i jest zgodne z zasadami uproszczonej ewidencji, ale nie może być stosowane w sytuacjach wymagających pełnej analizy finansowej.
