Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Można się pomylić, bo na pierwszy rzut oka wszystkie wymienione opcje kojarzą się z grupowym sterowaniem dźwiękiem, ale tylko jedna z nich działa dokładnie tak, jak oczekujemy w tym pytaniu. FX, czyli tory efektowe, służą do przesyłania sygnału do procesorów efektów – takich jak pogłos czy delay – a nie do grupowania tłumików. To raczej miejsce, gdzie wysyłasz część sygnału do osobnego toru, żeby go np. „zmoczyć” efektem, po czym wraca on do sumy lub na wyjścia pomocnicze. AUX natomiast to wysyłki pomocnicze, zwykle używane do monitorów scenicznych lub efektów, gdzie niezależnie od głównego miksu wysyłasz określone proporcje sygnałów. Często ktoś myli je z grupowaniem, ale AUX nie daje możliwości grupowego sterowania głośnością źródeł w głównym miksie, tylko kieruje sygnały na osobne tory, np. do monitorów dla muzyków. SUB, czyli subgrupy, rzeczywiście pozwalają sumować kilka kanałów i sterować ich wspólnym poziomem, ale robią to przez fizyczne zmiksowanie sygnałów – co zmienia routing, wpływa na processing i może wprowadzić ograniczenia, np. w kwestii wysyłek efektowych czy insertów. Takie podejście bywa użyteczne, ale jeśli nie chcemy zmieniać torów sygnałowych, to SUB nie jest idealnym rozwiązaniem – to typowy błąd myślowy, bo często zakłada się, że jak grupowanie, to tylko przez subgrupę. DCA z kolei steruje tylko tłumikami – jakby „zdalnie” – bez żadnych zmian w ścieżce sygnału, co pozwala zachować pełną funkcjonalność każdego kanału z osobna. W branży panuje przekonanie, że właściwe korzystanie z DCA to jeden z wyznaczników profesjonalizmu w pracy z cyfrowymi mikserami, bo daje maksimum kontroli przy minimalnej ingerencji w architekturę miksu.