Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Wybierając mikrofon do nagłośnienia centrali perkusyjnej podczas koncertów plenerowych, łatwo pomylić się, patrząc tylko na parametry techniczne lub teoretyczne zalety różnych typów mikrofonów. Mikrofon wstęgowy, choć daje bardzo ciepłe, naturalne brzmienie, jest wyjątkowo delikatny i w ogóle nie jest przystosowany do pracy z wysokim poziomem ciśnienia akustycznego, jaki generuje bęben basowy. Taki mikrofon mógłby się po prostu uszkodzić, a dodatkowo jego charakterystyka częstotliwościowa raczej nie podkreśli ataku stopy, co na scenie jest wręcz niezbędne. Mikrofony pojemnościowe dookólne wydają się na pierwszy rzut oka bardzo czułe i „wierne”, ale w praktyce totalnie zbierają wszystko ze sceny i otoczenia – szum, inne instrumenty, nawet pogłos z publiczności. W efekcie miks staje się nieczytelny, a stopa ginie w zalewie brudnych sygnałów. Mikrofon pojemnościowy ósemkowy to już w ogóle kiepski pomysł, bo łapie dźwięk z przodu i z tyłu, wypuszczając na boki, co w warunkach plenerowych przekłada się na katastrofalny bleed – czyli przelatywanie dźwięków z innych instrumentów do kanału perkusji. Z mojego doświadczenia wynika, że te wybory to klasyczne pułapki: teoretyczne przewagi studyjnych mikrofonów pojemnościowych lub wstęgowych brzmią pięknie, ale sceniczna rzeczywistość jest zupełnie inna. W branży kluczowe jest ograniczenie przesłuchów, eliminacja sprzężeń i wytrzymałość sprzętu – żadne z powyższych rozwiązań nie spełnia tych wymagań. Wybór dynamicznego kierunkowego to nie przypadek, tylko lata doświadczeń i testów na prawdziwych koncertach – i moim zdaniem naprawdę warto polegać na tej praktyce.