Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Wielu osobom wydaje się, że im niższa oporność głośnika, tym lepiej, bo wzmacniacz „da więcej mocy”. To dość powszechny błąd, zwłaszcza gdy ktoś nie zna zależności wynikających z praw fizyki i specyfiki połączeń równoległych. W przypadku dwóch głośników podłączonych równolegle do wzmacniacza, suma ich impedancji zawsze jest niższa niż pojedynczego egzemplarza. Jeśli wybierzemy głośniki 2 Ohm, po połączeniu równoległym otrzymamy 1 Ohm, co drastycznie obciąży końcówkę mocy. Wzmacniacz nie jest przystosowany do tak niskiej impedancji i może się natychmiast przegrzać lub nawet ulec uszkodzeniu – tak nie wolno robić, niezależnie od mocy samego sprzętu. Głośniki 4 Ohm, połączone równolegle, dadzą razem 2 Ohmy, co także jest wartością zbyt niską względem wymagań producenta (na tabliczce mamy jasno: 4 Ohmy jako minimalną oporność, dla której deklarowana jest moc i prawidłowa praca). Jeśli natomiast ktoś wybierze głośniki 16 Ohm – tutaj suma da 8 Ohm, co nie zaszkodzi wzmacniaczowi, ale spowoduje, że nie będzie on działał z pełną mocą i cały system będzie grał ciszej niż mógłby. To z kolei często myląca sytuacja, bo sprzęt jest bezpieczny, ale jego potencjał nie został wykorzystany. Takie błędne podejście często wynika z nieznajomości zasady łączenia impedancji równoległych i zbytniego uproszczenia tematu. Z praktyki wynika, że prawidłowy dobór oporności to podstawa bezpieczeństwa i stabilnej pracy każdego systemu nagłośnienia – i właśnie dlatego trzeba dokładnie czytać tabliczki znamionowe oraz liczyć impedancję zgodnie z obowiązującymi wzorami.