Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Technika ORTF to bardzo precyzyjnie zaprojektowany układ mikrofonów, a jej popularność wynika właśnie z trafnego dobrania zarówno kąta rozwarcia, jak i odległości kapsułek. Często można spotkać się z błędnym założeniem, że wystarczy po prostu ustawić mikrofony „trochę szerzej niż XY”, albo „mniej więcej pod kątem prostym”, i już – stereo gotowe. Jednak każdy ze wskazanych w pytaniu kątów poza 110° niestety nie spełnia założeń tej techniki. 60° to kąt typowy dla klasycznej konfiguracji XY, czyli tzw. pary koincydencyjnej. W tym ustawieniu mikrofony praktycznie stykają się ze sobą, a dźwięk bazuje głównie na różnicach fazowych – scena jest bardzo precyzyjna, ale mało szeroka i dość „zamknięta”. 90° to również wariant XY, czasem stosowany, gdy chcemy uzyskać trochę szerszy obraz, ale ciągle to nie jest ORTF – tu nadal brakuje tej przestrzeni i naturalności wynikającej z rozstawu i kąta ORTF. Kąt 135° wydaje się kuszący, bo sugeruje bardzo szeroką panoramę, jednak w praktyce takie ustawienie prowadzi do silnych przesunięć fazowych i nienaturalnego rozmycia obrazu stereo, czasem nawet z efektem „dziury” w środku panoramy. W ORTF kluczem jest uzyskanie balansu: kąt 110° z rozstawem 17 cm pozwala na odzwierciedlenie mechaniki słyszenia człowieka, gdzie znaczenie mają zarówno różnice czasowe, jak i natężeniowe. Stąd, stosując inne kąty, tracimy właśnie te cechy, które czynią ORTF tak uniwersalnym i lubianym w branży. To nie przypadek, że standardy radiowe i koncertowe odwołują się do 110°. Największym błędem myślowym jest traktowanie wszystkich technik stereo jako zamiennych – warto pamiętać, że każda ma swoją specyfikę i przeznaczenie.