Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Częstym błędem jest założenie, że jeśli mamy wzmacniacz dwukanałowy i minimalna impedancja pojedynczego kanału to 4 Ω, to po zmostkowaniu można bezpiecznie zejść do 2 Ω lub zostawić 4 Ω. Takie myślenie wynika z nieporozumienia, jak działa tryb mostkowy – w rzeczywistości oba kanały razem wytwarzają większe napięcie, a więc prąd płynący przez obciążenie jest większy niż gdybyśmy użyli tylko jednego kanału. Jeśli podłączymy zbyt niską impedancję (np. 2 Ω), wzmacniacz będzie musiał dostarczyć ogromny prąd, co zwykle kończy się przegrzaniem, wejściem w zabezpieczenie lub nawet uszkodzeniem końcówek mocy. Zostawienie 4 Ω wydaje się intuicyjne, bo to minimalna impedancja jednego kanału, ale w trybie mostka tak naprawdę każdy kanał widzi tylko połowę tej wartości, czyli 2 Ω. To właśnie powoduje przeciążenie – bo elektronika wzmacniacza nie jest skonstruowana do takiego obciążenia na kanał. Z kolei odpowiedzi typu 16 Ω to już zdecydowana przesada – taka impedancja jest zwykle za wysoka i nie wykorzystuje się pełnej mocy wzmacniacza; w warunkach praktycznych praktycznie się tego nie spotyka, bo efektywność systemu bardzo na tym cierpi. Moim zdaniem najczęściej źródłem pomyłek jest nieuwzględnienie, że w mostku napięcie na obciążeniu się podwaja, a niektórzy próbują uprościć sprawę patrząc tylko na sumę impedancji lub traktując oba kanały jako niezależne. Dobre praktyki branżowe wymagają zawsze sprawdzenia, jakie obciążenie w mostku zaleca producent – czasem jest to nawet wyraźnie podkreślone w specyfikacji. Zdecydowanie polecam nie eksperymentować z niższymi impedancjami niż zalecane, bo to najprostsza droga do awarii sprzętu, szczególnie jeśli sprzęt jest eksploatowany na maksymalnych mocach. Lepiej trzymać się zasady: po zmostkowaniu minimalna impedancja rośnie dwukrotnie względem pojedynczego kanału.