Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Połączenie ścieżek cyfrowych o różnych parametrach przez wejścia cyfrowe bez konwersji wydaje się kuszące, bo wtedy wszystko zostaje „w domenie cyfrowej”. Jednak w rzeczywistości to tak nie działa – praktycznie wszystkie cyfrowe miksery wymagają, żeby sygnały miały identyczne parametry techniczne, zwłaszcza próbkowanie i głębokość bitową, inaczej nie da się ich zsynchronizować. To wynika z zasad działania protokołów jak AES/EBU czy S/PDIF, gdzie brak zgodności powoduje brak sygnału lub poważne błędy transmisji. Próba konwersji ścieżek „w locie” na wejściach cyfrowych to z kolei bardzo złożony proces – musiałbyś mieć bardzo zaawansowany sprzęt, który automatycznie przetwarza wszystkie możliwe formaty. Takie rozwiązania są drogie, trudne w konfiguracji i mogą prowadzić do opóźnień, artefaktów czy nawet awarii podczas pracy na żywo. Z mojego doświadczenia wynika, że większość mikserów cyfrowych nie oferuje konwersji parametrów sygnału na wejściu cyfrowym w czasie rzeczywistym. Użycie wejść analogowych z konwersją „w locie” jest nieporozumieniem – po pierwsze, konwersja parametrów dotyczy tylko sygnału cyfrowego, a analogowy sygnał po prostu przechodzi przez standardowe tory audio bez dodatkowego przetwarzania tego typu. Częstym błędem jest myślenie, że mikser może automatycznie „dogadać się” z każdym sygnałem, ale w praktyce trzeba zawsze patrzeć na zgodność parametrów lub, w przypadku niezgodności, polegać właśnie na torze analogowym, który jest uniwersalny. Standardy branżowe takie jak EBU Tech 3282A czy wytyczne AES jasno mówią o konieczności synchronizacji i zgodności parametrów na wejściach cyfrowych. Dlatego profesjonalną dobrą praktyką jest szybkie podłączenie przez analog, gdy mamy różne formaty cyfrowe – dzięki temu całość działa od ręki, bez zbędnych komplikacji i ryzyka technicznego.