Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

W branży audio często spotyka się przekonanie, że klasyczne techniki stereofoniczne, jak AB, XY czy MS, sprawdzą się do wszystkiego, co związane z rejestracją i nagłośnieniem zespołów akustycznych. Prawda jest jednak taka, że każda z tych technik ma swoje miejsce, ale akurat w sytuacji, gdy chcemy mieć całkowitą, osobną kontrolę nad sygnałem z każdego instrumentu kwartetu smyczkowego, nie są one optymalne. AB, czyli mikrofonowanie szerokoparowe, działa świetnie do uchwycenia przestrzeni i panoramy całego zespołu, ale oba mikrofony łapią miks wielu instrumentów naraz – nie ma tu izolacji kanałów. Podobnie XY – to konfiguracja bliskiego ustawienia pary mikrofonów o charakterystyce kardioidalnej, też daje naturalny obraz stereo, ale nie pozwala wyodrębnić poszczególnych instrumentów tak, by każdy miał osobny kanał. MS, czyli mid-side, jest bardzo kreatywna i daje sporo swobody przy manipulowaniu szerokością stereo na etapie miksu, ale znów: nie separuje źródeł, tylko rejestruje całe pole dźwiękowe. Takie techniki stosuje się głównie przy rejestracji – gdzie chcemy zarejestrować klimat i przestrzeń, a nie osobne instrumenty. Typowym błędem jest myślenie, że wystarczy ustawić stereoparę i da się potem osobno miksować każdy głos kwartetu – to nie przejdzie. Do osobnej kontroli każdej ścieżki niezbędne jest mikrofonowanie multimic (MM), czyli klasyczne bliskie mikrofonowanie każdego instrumentu z osobna. To rozwiązanie jest najbardziej elastyczne na scenie i w studiu, bo pozwala na niezależną regulację i obróbkę każdego instrumentu, a także minimalizuje przesłuchy i ryzyko sprzężeń. W sumie, z mojego doświadczenia, nie ma lepszej metody, kiedy potrzebna jest precyzja i kontrola nad każdym elementem miksu kwartetu smyczkowego.