LINK to jedna z tych funkcji, które na cyfrowych konsoletach mikserskich są wręcz nieocenione – szczególnie, kiedy operujemy na kanałach stereofonicznych. W praktyce, funkcja LINK pozwala na powiązanie (połączenie) dwóch sąsiednich kanałów w taki sposób, żeby działały jak jeden kanał stereo. Co ważne, po aktywowaniu LINK na przykład na kanałach 3 i 4, regulacja gainu, tłumika, EQ czy kompresora przebiega jednocześnie dla obu torów. Z mojego doświadczenia wynika, że to ogromne ułatwienie – nie trzeba już każdej gałki przekręcać osobno, wszystko się synchronizuje, co szczególnie docenia się podczas szybkich prób lub koncertów na żywo. Standardem w branży jest takie rozwiązanie, bo pozwala zachować spójność obrazu stereo oraz uniknąć nieprzyjemnych przesunięć fazowych. Właściwe użycie funkcji LINK jest też najlepszym sposobem na szybkie dostosowanie balansu czy panoramy między lewym i prawym kanałem, choć oczywiście nadal można delikatnie je zróżnicować, jeśli sytuacja tego wymaga. Przy dużych produkcjach muzycznych czy teatralnych takie parowanie kanałów jest wręcz rutyną – na przykład do miksowania klawiatur, samplerów, padów czy mikrofonów ambientowych. Słowem, dobrze wiedzieć, gdzie szukać tej funkcji i kiedy z niej korzystać, bo to chyba jedna z najczęściej wykorzystywanych opcji w codziennej pracy realizatora dźwięku.
W cyfrowych konsoletach mikserskich znajdziemy cały szereg różnych funkcji, ale ich przeznaczenie może się łatwo pomylić, szczególnie jeśli ktoś dopiero zaczyna przygodę z techniką sceniczną. Przykładowo, funkcja ON odpowiada po prostu za włączenie lub wyłączenie danego kanału – to taki „mute” lub „unmute”, nic więcej, nie daje możliwości łączenia kanałów w parę stereofoniczną. Z kolei SOLO przydaje się realizatorom, gdy chcą przesłuchać pojedynczy kanał w odsłuchu, odcinając pozostałe – bardzo ważne podczas strojenia, szukania przyczyn problemów czy ustawiania brzmienia instrumentów, ale kompletnie nie ma wpływu na strukturę torów audio. ROUTE natomiast służy do konfigurowania trasowania sygnału, czyli określania, gdzie dany sygnał ma zostać wysłany (na przykład na master, subgrupy, auxy) – to fundamentalny aspekt miksu, ale nie dotyczy wiązania kanałów w stereo. Często popełnianym błędem jest przekładanie pojęć z pracy analogowej, gdzie czasem łączy się kabelki czy używa specjalnych przełączników, a w cyfrowych systemach robi się to właśnie przez funkcję LINK. Warto zapamiętać, że tylko LINK pozwala na spięcie dwóch kanałów w logiczną całość i zarządzanie nimi jak jedną jednostką stereo, zgodnie z dobrymi praktykami i zaleceniami producentów. Pozostałe funkcje mają swoje określone zadania, ale nie zastąpią tej konkretnej opcji. Z mojego punktu widzenia, brak rozróżnienia tych funkcji prowadzi do zamieszania podczas pracy na żywo i może skutkować błędami w miksie, dlatego dobrze jest solidnie opanować te podstawy.