Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Wiele osób na początku swojej przygody z korektorami parametrycznymi potrafi mylić pojęcia takie jak próg, kolano czy poziom z dobrocią, czyli ze współczynnikiem Q, który rzeczywiście decyduje o szerokości pasma modyfikowanego przez filtr. Próg i kolano to terminy kojarzone głównie z kompresją dynamiczną sygnału – próg określa poziom sygnału, od którego zaczyna działać kompresor, a kolano (ang. knee) decyduje, jak łagodnie lub gwałtownie następuje przejście od braku działania do pełnej kompresji. Zupełnie nie mają one związku z korekcją częstotliwościową, mimo że czasem w interfejsach cyfrowych mogą pojawiać się w pobliżu innych regulatorów i mogą zmylić, zwłaszcza mniej doświadczonych użytkowników. Z kolei poziom (gain) w korektorze parametrycznym odpowiada za siłę podbicia lub tłumienia wybranego pasma – ustalasz dzięki niemu, czy chcesz ściszyć, czy wzmocnić konkretne częstotliwości, ale nie zmieniasz tym sposobem szerokości tego pasma. Typowym błędem jest też przekonanie, że szerokość pasma można regulować właśnie poziomem, co w praktyce prowadzi do nieprecyzyjnych korekt i rozlewania się efektu na sąsiednie zakresy częstotliwości. Moim zdaniem zrozumienie, jak działają poszczególne regulatory w korektorze parametrycznym, jest absolutnie kluczowe, bo tylko wtedy można naprawdę świadomie zarządzać barwą dźwięku – nie przypadkowo, a z pełną kontrolą nad efektem. Standardy branżowe wyraźnie rozróżniają te funkcje i warto się tego trzymać, by praca była efektywna i profesjonalna.