Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Wybierając parametry takie jak RATE, REVTIME czy DENSITY, można łatwo pomylić je z ustawieniami kompresorów, ale moim zdaniem to dość typowy błąd wśród osób, które dopiero zaczynają przygodę z realizacją dźwięku. RATE najczęściej kojarzony jest z efektami modulacyjnymi, na przykład chorus czy delay, gdzie odpowiada za częstotliwość zmian efektu, a nie za sposób kompresji dynamiki. W kompresorach nie znajdziesz takiego parametru – tam raczej szukasz threshold, ratio, attack, release i oczywiście knee. Z kolei REVTIME, czyli czas pogłosu, w ogóle nie odnosi się do kompresji. To kluczowy parametr w procesorach efektów typu reverb – określa, jak długo wybrzmiewa pogłos, co jest zupełnie inną kwestią niż kontrola dynamiki. Jeśli ktoś myli te pojęcia, to prawdopodobnie nie rozdziela jeszcze procesów kształtowania przestrzeni od procesów kontroli poziomów sygnału. DENSITY za to jest trochę podchwytliwy, bo faktycznie w niektórych urządzeniach do przetwarzania dźwięku się pojawia, ale dotyczy głównie urządzeń typu reverb, limiter lub exciter, gdzie mówi o „gęstości” efektu, czyli o tym, jak bardzo efekt wypełnia przestrzeń dźwiękową. Natomiast w typowym kompresorze dynamiki nie zobaczysz regulatora DENSITY – chodzi tu raczej o płynne sterowanie dynamiką, a nie o ilość zjawisk dźwiękowych na sekundę. Często spotykanym błędem jest też założenie, że wszystkie parametry urządzeń studyjnych są uniwersalne i powtarzają się w każdym sprzęcie – a to nieprawda. Każde urządzenie ma swoje specyficzne ustawienia, wynikające z jego zastosowania. W praktyce, aby dobrze panować nad kompresją sygnału fonicznego, trzeba znać i rozumieć takie parametry jak threshold, ratio, attack, release i właśnie knee – bo to te ustawienia decydują o zachowaniu kompresora. Pozostałe opcje, choć ważne w innych procesorach, tutaj po prostu nie odgrywają roli i warto o tym pamiętać przy pracy w studiu czy na scenie.