Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

W przypadku wzmacniaczy mocy można się łatwo pomylić, bo wiele parametrów brzmi bardzo technicznie i nie zawsze od razu wiadomo, do czego się odnoszą. SNR, czyli stosunek sygnału do szumu, skupia się na tym, ile jest niepożądanego szumu w sygnale audio – im wyższy SNR, tym czystszy dźwięk, ale nie mówi nic o tym, czy kanały wzajemnie się zakłócają. To raczej parametr ważny dla ogólnej czystości dźwięku, a nie separacji kanałów. THD, czyli Total Harmonic Distortion, pokazuje jak bardzo sygnał wyjściowy jest zniekształcony przez dodatkowe harmoniczne generowane przez wzmacniacz – jest to istotne dla klarowności dźwięku, zwłaszcza przy wysokich poziomach głośności, ale ponownie: nie dotyczy relacji między kanałami, tylko samej liniowości sygnału. Bandwidth, czyli pasmo przenoszenia, informuje do jakich częstotliwości wzmacniacz jest w stanie wiernie przekazywać sygnał – to podstawa, jeśli chodzi o zakres słyszalnych tonów, ale nie o przesłuchy. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy parametr techniczny w jakiś sposób dotyczy separacji kanałów, podczas gdy tylko crosstalk jest bezpośrednio związany z niepożądanym przechodzeniem sygnałów z jednego kanału do drugiego. W praktyce pomyłki tego typu wynikają z powierzchownego zrozumienia specyfikacji sprzętu audio – czasem wystarczy przeczytać fragment ulotki, gdzie producent chwali się SNR czy THD i uznać, że to klucz do wszystkiego. Tymczasem w branży audio przyjmuje się, że do oceny separacji kanałów zawsze patrzy się na crosstalk, a pozostałe parametry są równie ważne, ale w innych aspektach jakości dźwięku. Dobrze jest więc nie utożsamiać SNR, THD czy bandwidth z problemem przesłuchów kanałów, bo to może prowadzić do błędnych decyzji zarówno przy zakupie, jak i przy projektowaniu układów audio.