Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Wiele osób może się pomylić, bo złącza RJ11, RJ12 i RJ25 są w pewnym sensie „podobne” do RJ45 – na pierwszy rzut oka wszystkie mają plastikową obudowę i taki zatrzask. Jednak różnice są kluczowe, jeśli chodzi o ich zastosowanie i możliwości techniczne. RJ11 typowo wykorzystuje się w telefonii analogowej, przeważnie ma tylko 2 lub 4 piny i nadaje się do przesyłania dźwięku w bardzo wąskim paśmie. RJ12 jest trochę rozbudowaną wersją, ma 6 pinów i czasami pojawia się w centralach telefonicznych, ale nigdy nie spotkałem się z nim w sieciach komputerowych czy systemach audio. RJ25 to jeszcze inny wariant, 6-pinowy, ale dalej nie nadaje się do przesyłania sygnałów cyfrowych na potrzeby profesjonalnego dźwięku czy szybkiej transmisji danych. Moim zdaniem typowy problem polega na tym, że podobieństwo nazw złączy RJ może być mylące – komuś się wydaje, że skoro „RJ coś” to pewnie zadziała, ale różnice w liczbie pinów i zgodności ze standardem Ethernet są tutaj kluczowe. Ze wszystkich dostępnych opcji tylko RJ45 ma 8 pinów i obsługuje wymagane przepustowości (100 Mbps i więcej), które są niezbędne, żeby przesłać wielokanałowy sygnał cyfrowy AES50 bez strat i opóźnień. Branżowe dobre praktyki mówią wyraźnie: do połączeń audio cyfrowych, szczególnie z wykorzystaniem standardów takich jak AES50, wybieramy przewody sieciowe zakończone RJ45, najlepiej o kategorii przewodu minimum 5e lub 6. Błędny wybór wtyku nie tylko uniemożliwi połączenie, ale naraża cały system na zakłócenia, niestabilność pracy albo kompletny brak komunikacji między urządzeniami. W praktyce – nie ma tutaj miejsca na kompromis, tylko RJ45 daje pewność działania w takich zastosowaniach.