Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Błędne przypisanie zestawu INFILL do innej litery niż B wynika często z mylnego rozumienia ich funkcji na scenie lub uproszczonego patrzenia na schemat nagłośnienia. Zestawy A to typowe główne nagłośnienie frontowe (main PA), które odpowiada za pokrycie dźwiękiem zdecydowanej większości widowni – są duże i skierowane szeroko na publiczność, ale ich charakterystyka propagacji sprawia, że dźwięk w pierwszych rzędach może być nierównomierny, za głośny lub wręcz niedosłyszalny, szczególnie jeśli scena jest wysoka. Z kolei litery D najczęściej oznaczają sidefille lub out-fille ustawiane na skrajach sceny, które mają za zadanie rozszerzyć pole brzmieniowe na boki i zapewnić równomierną słyszalność skrajnym rzędami widzów. Często błędnie są mylone z INFILL, bo są położone blisko siebie na planie, ale pełnią zupełnie inną rolę. Litera C natomiast sugeruje położenie centralne, co wskazywałoby na system typu frontfill center lub monitor centralny – tu jednak przyjęcie, że to jest INFILL, to typowy błąd, bo taka pozycja służy zupełnie innej funkcji (np. wyrównaniu środka sceny lub jako monitor dla prowadzącego). W praktyce INFILL ustawia się właśnie tak jak oznaczono literą B – przy krawędzi sceny, skierowane na pierwsze rzędy słuchaczy. Pomijanie tej roli powoduje, że osoby najbliżej sceny nie otrzymują dobrze zbalansowanego miksu, co może prowadzić do frustracji publiczności i zaniżenia ogólnej jakości odbioru wydarzenia. Kluczowe jest rozumienie, że każdy typ zestawu nagłośnieniowego na scenie ma konkretne zadanie i tylko prawidłowe rozpoznanie ich rozmieszczenia pozwoli osiągnąć optymalny efekt dźwiękowy zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.