Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Zagadnienie parametrów mikrofonów potrafi sprawić trochę problemów, zwłaszcza gdy różne jednostki są podawane w różnych kontekstach. Impedancja mikrofonu to zupełnie inny parametr techniczny, wyrażany w omach (Ω). Określa ona, jak duży jest opór mikrofonu dla przepływu prądu przemiennego, co jest kluczowe przy doborze właściwego kabla i wejścia w mikserze lub interfejsie – ale nie ma nic wspólnego z jednostką mV/Pa. Z kolei poziom szumów własnych mikrofonu, czasem określany jako szum własny lub self noise, podaje się najczęściej w decybelach (dBA), bo chodzi tu o poziom hałasu generowanego przez sam mikrofon bez sygnału wejściowego. W praktyce im niższy ten poziom, tym lepiej – szczególnie w studiu nagraniowym, gdzie liczy się czystość rejestrowanego dźwięku. Maksymalny poziom dźwięku, który może obsłużyć mikrofon bez deformacji (podawany jako „Max SPL”), też wyraża się w decybelach (dB SPL) i dotyczy odporności na przesterowanie, na przykład podczas nagrywania perkusji czy wzmacniaczy gitarowych. Bardzo często zdarza się, że ktoś myli skuteczność z tymi innymi parametrami, bo czasem pojęcia te przewijają się w opisach katalogowych obok siebie. To taki typowy błąd – skupienie się na wartości liczbowej, bez zwrócenia uwagi na jednostki i znaczenie praktyczne. Moim zdaniem warto zapamiętać, że każdy z tych parametrów mówi o czymś innym i jest ważny przy innym zastosowaniu. Skuteczność (mV/Pa) to po prostu informacja, jak silny sygnał wyjdzie z mikrofonu dla określonego ciśnienia akustycznego, a reszta parametrów opisuje właściwości bardziej związane z kompatybilnością, wytrzymałością czy jakością nagrania. Warto dokładnie analizować dane techniczne mikrofonu przed wyborem, żeby nie dać się zaskoczyć później w praktyce.