Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Wiele osób podczas ustawiania monitorów scenicznych kieruje się intuicją albo zakłada, że wystarczy położyć monitor 'gdzieś obok' mikrofonu, żeby sprzężenia nie było. To niestety nie działa tak prosto, bo każde ustawienie inne niż w osi 180° mikrofonu kardioidalnego zwiększa prawdopodobieństwo powstania sprzężenia elektroakustycznego. Często błędnie wybiera się kąty takie jak 70°, myśląc, że skoro mikrofon „nie patrzy” dokładnie na monitor, to będzie ok – ale charakterystyka kardioidy pokazuje, że przy takim kącie czułość mikrofonu jest jeszcze spora. To samo dotyczy 90°, gdzie wielu ludziom wydaje się, że ustawienie monitora prostopadle do osi mikrofonu to dobre rozwiązanie. Niestety, w mikrofonach kardioidalnych czułość w tej płaszczyźnie bocznej jest nadal wyraźna, więc sprzężenia są nadal bardzo prawdopodobne, zwłaszcza przy głośniejszym graniu. Jeszcze większym nieporozumieniem jest myślenie o 270°, bo to po prostu drugi bok mikrofonu, który ma praktycznie identyczną czułość jak 90°, więc nie ma sensu tam ustawiać monitora. Najlepszą praktyką – powtarzaną na warsztatach dźwiękowych i w podręcznikach branżowych – jest kierowanie monitora dokładnie w martwe pole kardioidy, czyli pod kątem 180° względem osi mikrofonu. To naprawdę podstawowa rzecz w realizacji dźwięku, a ignorowanie jej prowadzi do klasycznych problemów z piskami i koniecznością zbyt mocnego ograniczania poziomu monitorów, co zawodnikom na scenie nie służy. Moim zdaniem warto dokładnie przyjrzeć się wykresom charakterystyk mikrofonów i ćwiczyć ustawienia na prawdziwej scenie – wtedy te różnice bardzo szybko stają się oczywiste.