Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Bardzo często pojawia się zamieszanie dotyczące charakterystyk kierunkowych mikrofonów w różnych technikach stereo. Przykładowo, układ z dwoma mikrofonami o charakterystyce ósemkowej, choć wydaje się logiczny, w rzeczywistości nie daje oczekiwanego efektu w technice MS. Zastosowanie dwóch kardioid to natomiast typowy błąd – taka kombinacja bardziej pasuje do układu XY, a nie Mid-Side, bo tam liczy się różnica faz i zbieranie bocznych informacji przez mikrofon ósemkowy. Trzeba też rozróżniać kardioidę od mikrofonu bezkierunkowego (dookólnego), bo ten ostatni zbiera dźwięk ze wszystkich stron, co ma sens w innych ustawieniach, np. AB czy DECCA TREE, ale zupełnie nie pasuje do MS, gdzie zależy nam na precyzyjnym rozdzieleniu informacji z przodu oraz z boków. Częstym błędem myślowym jest też przekonanie, że im bardziej „symetryczne” są charakterystyki mikrofonów, tym lepiej – a w przypadku MS właśnie potrzebne jest to rozróżnienie: kardioida do „Mid”, ósemka do „Side”. Podobne nieporozumienia wynikają z nieznajomości praktycznych zastosowań – w broadcastingu i produkcji muzycznej ważna jest możliwość manipulacji szerokością stereo i kompatybilność mono, a tylko klasyczny układ MS na to pozwala. Przypadkowe dobieranie mikrofonów o jednakowych charakterystykach skutkuje zniekształceniem obrazu stereo lub utratą części informacji przestrzennych. Warto przy takich pytaniach wrócić do podstaw i przeanalizować, jakie zadanie ma spełnić każdy z mikrofonów w danym układzie – to bardzo pomaga w zapamiętaniu, dlaczego konkretna kombinacja jest poprawna, a inne nie sprawdzają się w praktyce.