Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

W praktyce pracy z konsoletami mikserskimi często dochodzi do nieporozumień związanych z szerokością działania regulatorów korektora, zwłaszcza tych pozbawionych możliwości regulacji dobroci (Q). Wiele osób zakłada, że pasmo działania powinno być bardzo wąskie (np. pół oktawy), aby precyzyjnie wycinać niepożądane częstotliwości, ale to podejście dotyczy głównie zaawansowanych korektorów parametrycznych, a nie typowych bloków EQ w mikserach analogowych. Z drugiej strony, wybór jednej oktawy może wydawać się intuicyjny, bo brzmi to precyzyjnie i pewnie, jednak w rzeczywistości taki zakres byłby zbyt selektywny dla większości standardowych zastosowań scenicznych lub studyjnych – brzmienie mogłoby się przez to stać nienaturalnie „poszarpane” i wymagać więcej korekt. Z kolei regulator o szerokości pięciu oktaw to już niemal korektor półkowy, który modyfikuje bardzo szerokie spektrum i nie pozwala na subtelne wyróżnienie konkretnego pasma – raczej rozmywa się na całym miksie, co nie zawsze jest pożądane. Typowy błąd myślowy polega na utożsamianiu wszystkich korektorów z tymi, które mają zmienne Q – a to rzadkość w zwykłych mikserach. W rzeczywistości, większość podstawowych korektorów w konsolach nie pozwala na regulację dobroci, więc projektanci ustawiają szerokość działania około trzech oktaw jako kompromis: jest wystarczająco szeroko, żeby naturalnie modelować barwę, ale na tyle wąsko, by nie ingerować w cały miks. Tak naprawdę tylko nieliczne, zaawansowane korektory parametryczne pozwalają zejść do pół czy jednej oktawy, ale tam już wymaga się dużo większej wiedzy i precyzji. Dlatego poprawne rozumienie zakresu pracy tych regulatorów jest kluczowe w codziennej pracy dźwiękowca.