Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Naprawa połączenia elektrycznego przewodu z wtyczką wymaga zapewnienia zarówno dobrej przewodności elektrycznej, jak i wytrzymałości mechanicznej. Często spotyka się błędne przekonanie, że metody takie jak klejenie, spawanie czy zgrzewanie mogą być wykorzystane do napraw przewodów, jednak w praktyce są one nieodpowiednie z kilku ważnych powodów. Klejenie, nawet za pomocą specjalistycznych klejów przewodzących, nie gwarantuje długotrwałej i niezawodnej przewodności – takie kleje mają dużo wyższą rezystancję niż metal i mogą z czasem kruszyć się albo utleniać, prowadząc do przerw w połączeniu. Spawanie natomiast jest zupełnie nieadekwatne dla cienkich, miedzianych przewodów, bo wymaga bardzo wysokich temperatur, które mogą nawet stopić izolację albo uszkodzić delikatne elementy wtyczki. Zgrzewanie z kolei stosuje się raczej do łączenia większych powierzchni metalowych, np. w blacharstwie czy podczas produkcji szyn, a nie przy precyzyjnych naprawach elektrycznych. Z mojego doświadczenia wynika, że te metody mogą się wydawać 'solidne' laikowi, ale w rzeczywistości nie spełniają wymogów norm dotyczących bezpieczeństwa instalacji elektrycznych, takich jak PN-EN 60335 czy PN-EN 60204. Profesjonalne standardy jasno wskazują, że do naprawy przewodów, zwłaszcza tam gdzie ważny jest niezakłócony przepływ prądu i brak iskrzenia, stosuje się lutowanie. Niestety, wybór innych metod to typowy błąd wynikający ze słabego zrozumienia podstaw elektrotechniki i może prowadzić do poważnych awarii, a nawet zagrożenia pożarem. Warto więc zawsze sięgać po sprawdzone, zgodne z branżową praktyką rozwiązania.