Kwalifikacja: AUD.07 - Realizacja nagłośnień

Sporo osób wybiera niższe częstotliwości próbkowania, kierując się przekonaniem, że skoro ludzkie ucho nie słyszy powyżej 20 kHz, to wystarczy 20 kHz albo nawet mniej. Jednak to jest typowy błąd wynikający z niezrozumienia zasady próbkowania. Jeśli sygnał foniczny zawiera częstotliwości do 20 kHz, to zgodnie z twierdzeniem Nyquista-Shannona powinniśmy próbować co najmniej dwa razy szybciej, czyli minimum 40 kHz. Wybranie 10 kHz lub 20 kHz skutkuje bardzo poważnym aliasingiem – wyższe harmoniczne "wracają" do pasma słyszalnego i pojawiają się w nagraniu jako nieprzyjemne, zniekształcone dźwięki, których oryginalnie tam nie było. Swego czasu w starszych systemach transmisji dźwięku stosowano niższe częstotliwości próbkowania, ale szybko okazało się, że to prowadzi do wyraźnej degradacji jakości. 30 kHz to krok w lepszą stronę, ale i tak nie wystarczy, żeby uchwycić całe pasmo akustyczne bez ryzyka aliasingu, no i zostaje za mało miejsca na filtrację antyaliasingową, bo filtr idealny po prostu nie istnieje. Z mojego doświadczenia takie błędy wynikają z mylenia zakresu słyszalności z wymaganiami technicznymi dla sygnału cyfrowego. Branżowe standardy, takie jak CD Audio (44,1 kHz) czy sprzęt studyjny (48 kHz lub więcej), potwierdzają, że trzeba dać przetwornikom i filtrom trochę oddechu powyżej tego teoretycznego minimum, żeby końcowy efekt był zadowalający. Nieprzemyślane obniżenie częstotliwości próbkowania to zawsze kompromis kosztem jakości, no i nie jest akceptowane w profesjonalnych zastosowaniach.