Parametr Ratio jest kluczowy, jeżeli chodzi o stopień kompresji sygnału audio. To właśnie on określa, ile sygnału powyżej ustalonego progu (threshold) zostanie zredukowane. Przykładowo, ratio 4:1 oznacza, że jeśli sygnał przekroczy próg o 4 dB, na wyjściu uzyskamy zaledwie 1 dB ponad ten próg. To bardzo praktyczne — im wyższe ratio, tym mocniej kompresor "ściska" sygnał. Moim zdaniem, Ratio to taki suwak, którym dosłownie sterujesz charakterem materiału: czy chcesz delikatnie wygładzić dynamikę (np. ratio 2:1 stosowane na wokale), czy wręcz uzyskać efekt limitowania (ratio rzędu 10:1 i więcej — wtedy niemal wszystko powyżej progu jest równo ścięte). W praktyce inżynierowie dźwięku często balansują ratio i threshold, żeby uzyskać naturalne brzmienie bez artefaktów. Podręczniki branżowe podkreślają, że dobór ratio ma ogromny wpływ na ostateczną „głośność” i czytelność miksu, a także na to, jak różne partie instrumentów przebijają się przez miks. Ciekawostka — niektórzy producenci celowo ustawiają wysokie ratio na perkusji, by uzyskać efekt tzw. „pompowania”. W skrócie: Ratio decyduje o sile działania kompresora, a bez zrozumienia tego parametru trudno świadomie panować nad dynamiką nagrania.
Wybierając Attack, Release czy Gain/MakeUp jako parametr odpowiedzialny za stopień kompresji, można łatwo ulec mylnym skojarzeniom wynikającym z praktyki studyjnej. W rzeczywistości parametry te wpływają na inne cechy brzmienia, choć na pierwszy rzut oka mogą wydawać się równie ważne. Attack to czas, po którym kompresor zaczyna działać po przekroczeniu progu — krótki attack pozwala szybko „chwycić” transjenty, co sprawdza się na przykład na bębnach, ale nie przekłada się bezpośrednio na to, ile sygnału zostanie skompresowane. Release zaś określa, jak długo kompresor utrzymuje działanie po powrocie sygnału poniżej thresholdu, co wpływa głównie na płynność i naturalność kompresji, ale nadal nie decyduje o jej sile. Natomiast Gain/MakeUp to już zupełnie inna bajka — służy do podbicia poziomu sygnału po kompresji, żeby wyrównać straty głośności, które są skutkiem działania Ratio i Thresholdu. Z mojej perspektywy, często spotykam się z tym, że początkujący realizatorzy skupiają się na manipulowaniu Attackiem i Release, sądząc, że w ten sposób „mocniej” ścisną dźwięk, a w rzeczywistości to głównie Ratio steruje intensywnością kompresji. W podręcznikach i kursach studyjnych podkreśla się, że zła interpretacja tych parametrów prowadzi do niepożądanych efektów — na przykład zbyt szybki attack może spłaszczyć brzmienie, ale nie sprawi, że kompresja będzie silniejsza. Dlatego lepiej nauczyć się rozróżniać funkcje każdego z tych parametrów – Ratio to stopień kompresji, Attack i Release to charakterystyka czasowa, a Gain/MakeUp to poziom wyjściowy. Takie zrozumienie to podstawa rzetelnej pracy z dźwiękiem.