Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób zakłada, że im wyższa częstotliwość próbkowania, tym lepiej i że porty cyfrowe jak ADAT poradzą sobie z każdym ustawieniem. To nie do końca tak działa. Protokół ADAT Optical Lightpipe ma określone limity przepustowości – i choć 96 kHz brzmi zachęcająco z perspektywy jakości, to w praktyce oznacza automatyczne zmniejszenie liczby jednocześnie przesyłanych kanałów do czterech. Ta sama zasada dotyczy nieco niższej wartości 32 kHz – niby można myśleć, że skoro jest poniżej limitu, to uzyskamy więcej kanałów, ale ADAT nie przewiduje takiej opcji w standardowych ustawieniach i najczęściej używany jest właśnie przy 44,1 lub 48 kHz. Z kolei ustawienie 16 kHz to już zupełnie nierealny wybór w profesjonalnych zastosowaniach – tak niska częstotliwość nie gwarantuje nawet minimalnego pasma audio dla muzyki czy mowy, a sprzęt studyjny w ogóle nie pozwala na taką konfigurację. Typowym błędem jest myślenie, że ADAT daje pełną dowolność, podczas gdy standardy jasno określają granice – w praktyce, jeśli chcesz w pełni użyć ośmiu kanałów, musisz pozostać przy 48 kHz. Nieświadome ustawienie sesji na wyższą częstotliwość to częsta przyczyna problemów z „brakującymi” ścieżkami w DAW, a błędne wybory wynikają często z nieznajomości specyfikacji portów cyfrowych, a nie problemów sprzętowych czy konfiguracyjnych. Z mojego doświadczenia wynika, że najwięcej frustracji pojawia się, gdy teoria rozmija się z praktyką – dlatego warto zawsze sprawdzać wymagania sprzętowe i ograniczenia protokołów przed rozpoczęciem pracy, szczególnie w środowiskach, gdzie liczy się niezawodność i powtarzalność procesu nagraniowego.