Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często można się pomylić, myśląc, że popularny format MP3 nadaje się do archiwizacji lub nagrywania na płytę CD-Audio. MP3 to jednak format stratny, czyli kompresuje i usuwa część informacji dźwiękowych, żeby zmniejszyć rozmiar pliku kosztem jakości. Płyty CD-Audio nie obsługują takiego formatu – do nagrania na CD wymagany jest surowy, nieskompresowany dźwięk PCM o ściśle określonych parametrach. Podobnie, wybór parametrów 48 kHz/16 bit to częsty błąd wynikający z mylenia standardów – 48 kHz jest faktycznie typowe dla nagrań używanych w wideo czy profesjonalnych zastosowaniach audio, ale nie pasuje do formatu CD, który wymaga dokładnie 44.1 kHz. Moim zdaniem to często wynika z przekonania, że wyższa częstotliwość zawsze oznacza lepszą jakość, ale w przypadku CD to prowadzi tylko do niekompatybilności i konieczności późniejszego konwertowania, które może pogorszyć jakość nagrania. Propozycja zrobienia dwóch plików, jednego w MP3 i drugiego odszumionego, też nie rozwiązuje problemu – odszumianie to tylko kwestia obróbki dźwięku, a nie formatowania go pod kątem standardu CD. Na płycie audio nie ma miejsca na pliki w MP3, nawet jeśli są odszumione – potrzebne są pliki PCM 44.1 kHz/16 bit. Takich błędów jest w praktyce sporo, szczególnie gdy ktoś nie zna dokładnych wymagań sprzętowych i branżowych. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzenie, w jakim standardzie musi być przygotowany materiał wynikowy, żeby uniknąć problemów z odtwarzaniem lub niepotrzebną utratą jakości. Z mojego doświadczenia wynika, że najbezpieczniej trzymać się oryginalnych parametrów standardu CD-Audio, jeśli celem jest archiwizacja lub wydanie materiału na fizycznym nośniku CD.