Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często pojawia się przekonanie, że ostateczny format i parametry pliku dźwiękowego ustalamy już na wczesnych etapach pracy, np. podczas edycji czy masteringu. To jednak nie do końca zgodne z rzeczywistością branżową. Edycja nagrania polega głównie na cięciu, poprawianiu błędów, usuwaniu szumów czy składaniu różnych fragmentów – w tym czasie pracujemy zazwyczaj na materiałach o jak najwyższej jakości, żeby nie stracić nic z oryginału. Mastering z kolei to proces przygotowania gotowego miksu pod kątem brzmienia, dynamiki i ogólnej spójności, ale tu nadal nie zapisujesz pliku w formacie docelowym, tylko raczej pracujesz na kopii roboczej, często w bezstratnym formacie. Wciąganie plików do sesji montażowej to po prostu import – wtedy musisz uważać, żeby nie zmieniać parametrów plików, ale to jeszcze nie jest eksport ani żadne finalne ustawianie formatu. Typowy błąd myślowy to założenie, że już podczas edycji czy masteringu mamy wpływ na końcowy format – w praktyce dopiero podczas eksportu, czyli zapisu pliku wynikowego, wybierasz konkretny typ pliku, rozdzielczość, kompresję czy inne istotne opcje. To właśnie wtedy podejmujesz kluczową decyzję, czy plik ma być np. w jakości CD, do streamingu, czy może archiwizowany bezstratnie. Z mojego doświadczenia to częsty problem – ktoś przez cały proces trzyma się jednego formatu, a na końcu zapomina, że to eksport jest decydujący. Dlatego warto pamiętać, że profesjonalne workflow zakłada pracę na plikach o wysokiej jakości i świadome podejmowanie decyzji o formacie dopiero na końcu procesu produkcyjnego.