Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

W pracy z wokalem bardzo łatwo pomylić funkcje różnych procesorów efektów, bo często mają one podobne nazwy, ale robią zupełnie inne rzeczy. De-esser to narzędzie służące przede wszystkim do redukcji sybilantów, czyli tych nieprzyjemnych, syczących dźwięków „s”, „sz” i „cz”, które potrafią być irytujące i przeszkadzać w miksie. Equalizer natomiast służy do kształtowania barwy dźwięku – można nim podbijać lub ucinać wybrane zakresy częstotliwości, żeby głos lepiej „siedział” w miksie, ale nie ma on żadnego wpływu na intonację, bo nie zmienia wysokości dźwięku, a jedynie jego kolorystykę. Expander z kolei to narzędzie do dynamicznej obróbki sygnału – działa odwrotnie do kompresora, poszerzając zakres dynamiki i wyciszając cichsze fragmenty, co przydaje się np. do redukcji szumów tła, ale nie wpłynie na to, czy wokalista śpiewa czysto. Często spotykam się z myśleniem, że dobry miks to kwestia „napchania efektów”, ale tak naprawdę każdy procesor pełni bardzo konkretną rolę i nie zastąpi innego. Korekcja intonacji wymaga analizy wysokości dźwięku w czasie rzeczywistym i aktywnego dopasowania nut, a żadna z wymienionych opcji (poza autotunerem) nie ma takich możliwości. To powszechny błąd początkujących – próbować ratować rozjechane dźwięki equalizerem albo de-esserem, bo wydaje się, że „coś poprawiają”, podczas gdy problemem jest zupełnie inna właściwość sygnału. W praktyce, jeśli wokal brzmi fałszywie, zawsze warto sięgnąć po autotuner lub podobne narzędzie – reszta efektów ma inne zadania i nie pomoże z czystością dźwięku.