Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często spotykam się z przekonaniem, że delay, equalizer czy pogłos mogą w jakiś sposób poprawić słyszalność cichych dźwięków, ale to jest raczej pułapka myślowa. Delay, czyli efekt opóźnienia, stosuje się głównie do tworzenia powtórzeń dźwięku, co może co prawda trochę „wypełnić” przestrzeń w miksie, ale nie wyrówna poziomów między głośnymi i cichymi partiami. W skrajnych przypadkach, jeśli przesadzimy z delayem, dźwięk stanie się wręcz mniej czytelny, bo wszystko się na siebie nakłada. Equalizer natomiast służy do kształtowania barwy – pozwala podbić lub ściszyć konkretne zakresy częstotliwości. Oczywiście, można teoretycznie podbić jakąś częstotliwość, gdzie występuje cichy instrument, ale to nie rozwiązuje problemu różnicy dynamiki, tylko zmienia balans tonalny. To jest raczej zabieg kosmetyczny, a nie narzędzie do kontroli dynamiki. Jeśli chodzi o kamerę pogłosową, to ona dodaje przestrzeni, pogłosu, symuluje środowisko akustyczne. Pogłos może sprawić, że miks brzmi bardziej przestrzennie, czasem wręcz „epicko”, ale nigdy nie spowoduje, że ciche elementy będą nagle lepiej czytelne w miksie. Wręcz przeciwnie – zbyt dużo pogłosu może zamazać szczegóły i sprawić, że jeszcze trudniej będzie usłyszeć subtelne dźwięki. Moim zdaniem najczęstszy błąd polega na myleniu narzędzi do kształtowania barwy lub przestrzeni z procesorami dynamiki – tylko kompresor (lub limiter, który jest jego odmianą) faktycznie wpływa na różnice poziomów głośności w taki sposób, żeby ciche fragmenty były bardziej słyszalne. W technice studyjnej to jest absolutna podstawa. Warto dobrze zrozumieć różnicę między efektami a procesorami dynamiki, bo to oszczędza mnóstwo frustracji podczas miksowania.