Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często osoby początkujące w dziedzinie postprodukcji filmowej mylą różne dokumenty używane na planie i podczas montażu. Skrypt to tak naprawdę scenariusz techniczny, który opisuje, co dzieje się w filmie, ale nie zawiera szczegółowego rozmieszczenia efektów na taśmie – jest bardziej ogólny i skupia się na przebiegu fabuły, a nie na szczegółach technicznych. Opis taśmy to natomiast zazwyczaj dokument zawierający podstawowe informacje o materiałach filmowych, takie jak długość, rodzaj emulsji czy numer rolki; nie służy on jednak do planowania efektów, lecz raczej do archiwizacji albo kontroli materiału źródłowego. Z kolei opis postsynchronów to bardziej szczegółowy wykaz miejsc, gdzie należy podłożyć dodatkowo nagrany dźwięk – na przykład dialogi dogrywane po realizacji zdjęć, które muszą być zsynchronizowane z obrazem. Taki opis jest bardzo ważny w pracy dźwiękowców, ale nie ma nic wspólnego z ogólnym planowaniem efektów wizualnych, dźwiękowych czy specjalnych w całym filmie. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy szczegółowy dokument dotyczący filmu automatycznie nadaje się do planowania efektów. W rzeczywistości tylko spis efektów pozwala precyzyjnie zlokalizować każde miejsce na taśmie, w którym należy zastosować dany efekt. Moim zdaniem warto zawsze odróżniać dokumenty opisujące techniczne szczegóły realizacji filmu od tych ogólnych, bo bez tego łatwo się pogubić podczas pracy nad większym projektem. Dobre praktyki branżowe podkreślają konieczność przygotowania spisu efektów zwłaszcza przy bardziej złożonych produkcjach – to właśnie ten dokument jest podstawą technicznego planowania montażu efektów.