Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często można się pomylić, zakładając, że sygnał stereo nagrany w technice mikrofonowej X/Y wymaga większej liczby kanałów – na przykład czterech, sześciu czy nawet ośmiu. Wynika to z mylnego utożsamiania liczby mikrofonów lub wejść w sprzęcie nagraniowym z faktyczną liczbą kanałów wykorzystywanych w zapisie stereofonicznym. W praktyce X/Y to technika, w której – niezależnie od rozstawu mikrofonów – rejestrujemy dwa sygnały, które tworzą lewy i prawy kanał stereo. W branży audio spotyka się oczywiście systemy cztero-, sześcio- czy ośmiokanałowe, ale to rozwiązania typowe dla dźwięku przestrzennego, np. w kinie domowym (surround 5.1, 7.1 itd.), a nie klasycznego stereo. Typowym błędem jest też mieszanie techniki X/Y z bardziej rozbudowanymi systemami, jak ambisonika czy nagrania wielokanałowe do VR – tam faktycznie liczba kanałów rośnie, ale nie ma to nic wspólnego z podstawową rejestracją stereo. Niektórzy myślą, że 'więcej kanałów = lepsza jakość', co jest błędnym założeniem – w stereo chodzi o autentyczność obrazu przestrzennego między dwoma punktami odsłuchowymi. Z mojego doświadczenia wynika, że najważniejsze jest opanowanie podstaw: stereo to dwa kanały, lewy i prawy. Tego wymaga zarówno sprzęt konsumencki, jak i profesjonalny. Zastosowanie większej liczby kanałów bez uzasadnienia (na przykład zapis czterech śladów zamiast dwóch do techniki X/Y) prowadzi tylko do komplikacji i problemów z późniejszym miksowaniem czy odtwarzaniem. Warto pamiętać, że standardy przemysłowe – jak PCM stereo używane w płytach CD, radiu FM czy plikach WAV – zawsze opierają się właśnie na dwóch kanałach dla sygnału stereofonicznego.