Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób wyobraża sobie, że jeśli mamy do czynienia z nagraniem stereo, to liczba ścieżek powinna być większa – zwłaszcza że w niektórych projektach sesje są złożone z wielu warstw dźwięku. Jednak technika ORTF korzysta tylko z dwóch mikrofonów, więc na etapie montażu potrzebujemy dokładnie tyle samo monofonicznych ścieżek, ile sygnałów dostarczyły mikrofony, czyli dwa. Pojawia się czasem błędne założenie, że trzeba tworzyć więcej ścieżek – na przykład trzy lub cztery – bo ktoś kojarzy techniki surround lub mikrofonowanie z większą liczbą kapsuł, jak w przypadku Decca Tree albo Ambisonics. Ale w ORTF to nie ma zastosowania. Niektórzy myślą też, że można od razu utworzyć jedną ścieżkę stereo, jednak to redukuje możliwości edycyjne i nie daje pełnej kontroli nad panoramą i obróbką – stąd w profesjonalnych sesjach zaleca się zawsze pracę na dwóch monofonicznych ścieżkach. Tworzenie trzech, czterech czy pięciu ścieżek wynika raczej z nieporozumienia lub mylenia ORTF z innymi technikami, takimi jak AB (gdzie czasem pojawiają się dodatkowe mikrofony wsparcia) czy MS (gdzie mamy do czynienia z dekodowaniem sygnału środkowego i bocznego). Przekonanie, że do prostego stereo potrzeba większej liczby ścieżek, bywa efektem braku praktycznego doświadczenia w rejestracji parą mikrofonów. Warto pamiętać, że w branżowych standardach (np. rekomendacje EBU R49 czy podręczniki AES) jasno opisuje się, że dla ORTF wystarczą dwie ścieżki mono, a cała magia przestrzeni rodzi się z odpowiedniego ustawienia mikrofonów, nie z mnożenia ścieżek w DAW. Trzymanie się tej zasady ułatwia późniejszy miks i pozwala uniknąć zamieszania przy edycji.