ADAT to obecnie bardzo popularny interfejs cyfrowy wykorzystywany w studiach nagraniowych i realizacyjnych. Standardowo, pojedynczy tor ADAT (czyli jedno wyjście optyczne Toslink ADAT) pozwala na przesłanie do 8 niezależnych kanałów audio przy rozdzielczości 24 bity i częstotliwości próbkowania 44,1 lub 48 kHz. To właśnie ta wartość – 8 kanałów – wyznacza maksimum niezależnych ścieżek, które można jednocześnie nagrać, korzystając z jednego wyjścia ADAT. W praktyce, to pozwala bardzo elastycznie rozbudować możliwości studyjnego toru nagraniowego: na przykład podpinając zewnętrzny ośmiokanałowy preamp mikrofonowy z wyjściem ADAT do interfejsu audio, można bez problemu nagrać całą perkusję lub zespół na żywo, zachowując pełną separację śladów. Co ciekawe, przy wyższych częstotliwościach próbkowania (np. 96 kHz) liczba kanałów zmniejsza się do 4 z powodu ograniczeń przepustowości – ale przy standardowych parametrach to zawsze 8. To rozwiązanie od lat znajduje zastosowanie w profesjonalnej produkcji muzycznej i broadcastowej, bo pozwala łatwo łączyć różne urządzenia cyfrowe bez strat jakości. Moim zdaniem, znajomość takich standardów to podstawa dla każdego, kto poważnie myśli o pracy w branży dźwiękowej, bo pozwala unikać niepotrzebnych komplikacji przy rozbudowie studia czy na scenie.
W odpowiedzi na pytanie dotyczące możliwości przesyłu ścieżek przez jedno wyjście ADAT, często spotyka się błędne skojarzenia wynikające z mylenia różnych cyfrowych formatów lub nieznajomości konkretnych parametrów protokołu. Wybierając wartości takie jak 3 czy 4 kanały, można zasugerować się rozwiązaniami typu S/PDIF lub AES/EBU, które rzeczywiście ograniczają się do mniejszej liczby torów – jednak ADAT od samego początku został zaprojektowany z myślą o przesyle ośmiu niezależnych kanałów audio. Jeszcze inny błąd, czyli wskazanie 14 kanałów, wynika czasem z mieszania różnych standardów albo próby sumowania ADAT z innymi cyfrowymi wyjściami – w praktyce jednak pojedynczy port optyczny ADAT nie jest w stanie przesłać więcej niż osiem ścieżek przy typowych ustawieniach (44,1/48 kHz, 24 bity). To ograniczenie jest wpisane w specyfikację protokołu opracowanego przez firmę Alesis i nie można go obejść bez stosowania dodatkowych portów. Co ciekawe, przy wyższych próbkowaniach (np. 96 kHz) ilość przesyłanych kanałów ADAT automatycznie się zmniejsza (do 4 lub nawet 2), więc wybieranie odpowiedzi 4 czasem wynika z niepełnej wiedzy, jak zachowuje się ADAT w trybie S/MUX. Jednak w kontekście pytania o standardowe zastosowanie, zawsze chodzi o 8 niezależnych ścieżek. W mojej ocenie, typowym problemem jest też mylenie wejść i wyjść fizycznych z ilością kanałów logicznych – wiele interfejsów ma kilka portów optycznych, ale każdy z nich obsługuje w standardzie tylko 8 torów. Dobra praktyka to zawsze sprawdzać specyfikację urządzenia i nie sugerować się ogólnymi skojarzeniami z innymi technologiami cyfrowymi. Wiedza o tym pozwala uniknąć rozczarowań przy planowaniu większych nagrań lub szukaniu przyczyn problemów z routingiem sygnałów.