Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Przy rozważaniu, jak zmiana częstotliwości próbkowania wpływa na rozmiar pliku dźwiękowego, łatwo popełnić kilka klasycznych błędów logicznych. Najczęściej chodzi o mylenie zależności proporcjonalnych – wielu osobom wydaje się, że skoro zmieniamy tylko jeden parametr, to zmiana może być bardziej drastyczna, np. czterokrotna czy nawet sześciokrotna. Prawda jest taka, że wielkość pliku audio bez kompresji (np. WAV, PCM) wylicza się przez przemnożenie częstotliwości próbkowania, liczby kanałów i głębi bitowej przez czas trwania nagrania. Jeśli zmniejszamy częstotliwość próbkowania dokładnie dwa razy, to liczba próbek na sekundę również maleje dwukrotnie – nie czterokrotnie czy sześciokrotnie, bo nie zmieniają się inne parametry. Część osób wpada tu w pułapkę myślenia, że skoro zmniejszamy parametr techniczny, to i efekt będzie proporcjonalnie większy, ale to nieprawda. Wzrost lub spadek powierzchni zapisu to czysta matematyka: tylko dwukrotność, jeśli tylko jedna zmienna (częstotliwość próbkowania) się zmienia. Można spotkać się z przekonaniem, że jeśli zmniejszymy próbkowanie i jednocześnie głębię bitową lub liczbę kanałów, wtedy efekt jest większy – i to by się zgadzało, ale w tym pytaniu chodziło tylko o próbkowanie. Branżowe standardy, takie jak PCM czy podstawowe algorytmy kodowania dźwięku, jasno to opisują. Moim zdaniem warto zawsze mieć w głowie wzór na rozmiar pliku audio i nie dać się ponieść pozornie oczywistym intuicjom. Gdybyś zastosował czterokrotną czy sześciokrotną redukcję, musiałbyś jednocześnie zmieniać inne parametry, co nie było warunkiem tego pytania. Dobrze jest nauczyć się patrzeć na każdą zmienną osobno i analizować ich wpływ na końcowy rezultat, to przydaje się nie tylko w teorii, ale i w codziennej praktyce technicznej.