Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

W elektronice i obróbce dźwięku bardzo łatwo się pomylić z częstotliwościami próbkowania, bo tych standardów jest naprawdę sporo. Część osób przyjmuje, że skoro w wielu studiach spotyka się 48 kHz czy 96 kHz, to właśnie one będą właściwe przy nadpróbkowaniu względem CD-Audio, ale to nie jest do końca trafione założenie. 44,1 kHz to klasyczny standard dla CD-Audio, wynikający ze specyficznych wymagań technicznych i historycznych, np. długości płyt i sprzętu z lat 80. Jeśli nadpróbkowujemy dwukrotnie względem tej wartości, to powinniśmy po prostu ją pomnożyć przez dwa: 44,1 kHz × 2 = 88,2 kHz. Wybranie 48 kHz czy 96 kHz wynika często z mylenia systemów – 48 kHz to częstotliwość typowa dla sprzętu wideo, broadcastu czy kamer cyfrowych, a jej dwukrotność, 96 kHz, pojawia się w profesjonalnych rejestratorach i w zastosowaniach wymagających bardzo wysokiej jakości dźwięku. Jednak należy pamiętać, że te częstotliwości nie są naturalnymi wielokrotnościami 44,1 kHz. W efekcie ich użycie prowadzi do problemów z konwersją, niepotrzebnymi artefaktami czy stratą jakości podczas przekodowywania. Wydaje się czasem, że wyższa częstotliwość zawsze oznacza lepszą jakość, ale w praktyce nie chodzi tylko o liczby – ważne są zgodność standardów i łatwość przetwarzania sygnału. Z mojego doświadczenia wynika, że warto zwracać uwagę na te niuanse, bo mogą się one odbić na ostatecznej jakości projektu audio. Mylenie podstawowych wartości, takich jak 44,1 kHz, może prowadzić do niepotrzebnych komplikacji w pracy z dźwiękiem, szczególnie podczas eksportu i masteringu nagrań. Dobrze jest więc pamiętać, że dwukrotność 44,1 kHz daje zawsze 88,2 kHz i to właśnie ta wartość jest właściwa przy nadpróbkowaniu względem CD-Audio.