Dwuwarstwowa płyta Blu-ray, znana też pod nazwą BD-50, pozwala na zapisanie właśnie 50 GB danych. Wynika to z fizycznej konstrukcji nośnika – każda warstwa może pomieścić około 25 GB, więc przy dwóch warstwach dostajemy razem te 50 GB. To ogromny postęp w stosunku do tradycyjnych płyt DVD, gdzie w przypadku dwuwarstwowych wersji można było zapisać tylko około 8,5 GB. Z mojego doświadczenia w pracy z archiwizacją danych, płyty Blu-ray dość często wykorzystuje się do tworzenia kopii zapasowych dużych plików multimedialnych, a także do dystrybucji filmów w jakości Full HD – i właśnie Full HD na jednym nośniku to ogromna wygoda dla branży filmowej. W branży IT i w firmach zajmujących się przechowywaniem danych taka pojemność znacznie ułatwia backup oraz długoterminową archiwizację, bo jest mniej nośników do obsłużenia, a trwałość zapisu na Blu-ray jest oceniana na dziesiątki lat. Standard Blu-ray został zatwierdzony przez konsorcjum Blu-ray Disc Association i stał się powszechnie akceptowanym wyborem tam, gdzie potrzebny jest duży wolumen danych w formie fizycznej. Co ciekawe, istnieją też płyty o większych pojemnościach, ale one nie są już standardowe i często wymagają specjalistycznych napędów – te spotykane na co dzień to właśnie 25 GB (jednowarstwowe) i 50 GB (dwuwarstwowe). Moim zdaniem znajomość tych parametrów to podstawa, jeśli ktoś poważnie myśli o pracy z multimediami albo archiwizacją informacji.
Temat pojemności płyt Blu-ray bywa mylący, bo na rynku dostępnych jest kilka różnych wersji tych nośników i łatwo się pomylić, jeśli nie zwróci się uwagi na szczegóły techniczne. Wybierając 25 GB, można pomylić typową jednowarstwową płytę Blu-ray (BD-25) z wersją dwuwarstwową – jednowarstwowa rzeczywiście mieści 25 GB, ale pytanie dotyczyło wariantu dwuwarstwowego. Z kolei opcje 100 GB i 200 GB pojawiają się w kontekście tzw. płyt BDXL, które są wielowarstwowe i wymagają specjalnych napędów Blu-ray kompatybilnych z tym formatem; nie są to standardowe płyty dostępne w każdym sklepie czy napędzie. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie coraz wyższych pojemności z domyślnymi standardami, podczas gdy w praktyce branżowej i w specyfikacji Blu-ray Disc Association najczęściej wykorzystuje się nośniki 25 GB (jednowarstwowe) i 50 GB (dwuwarstwowe). W praktyce, jeśli ktoś szuka nośnika do zapisu np. filmów w jakości Full HD lub backupu dużych plików, to standardowy dwuwarstwowy Blu-ray jest najpopularniejszym wyborem ze względu na swoją kompatybilność z większością napędów i urządzeń domowych oraz biurowych. Co ciekawe, nośniki o pojemności 100 GB lub 200 GB mają zastosowanie raczej w profesjonalnych środowiskach, gdzie potrzebne są specjalistyczne rozwiązania – nie są one powszechnie używane do domowego backupu czy dystrybucji multimediów na szeroką skalę. Warto pamiętać, że te wyższe pojemności osiągane są dzięki zastosowaniu trzech albo czterech warstw zapisu, co znacząco podnosi cenę i wymagania techniczne względem sprzętu. Z mojego punktu widzenia najczęstszym źródłem pomyłek jest brak rozróżnienia pomiędzy standardowymi płytami Blu-ray a specjalnymi wersjami BDXL – i stąd biorą się nieporozumienia w szacowaniu pojemności.