RS-MMC (Reduced Size MultiMedia Card) to rodzaj karty pamięci, która była szczególnie popularna w telefonach komórkowych sprzed kilkunastu lat, np. w starszych modelach Nokii czy niektórych Siemensach. Maksymalna pojemność dla tej technologii to właśnie 2 GB – i to jest wartość wynikająca wprost z ograniczeń kontrolera, jak i samego standardu RS-MMC. Co ciekawe, choć konstrukcyjnie karty RS-MMC bardzo przypominają klasyczne MMC, to jednak ich rozmiar fizyczny jest znacznie mniejszy, stąd były tak chętnie stosowane w urządzeniach mobilnych, gdzie liczył się każdy centymetr przestrzeni. W praktyce, jeżeli ktoś próbowałby używać kart o większej pojemności – nawet jeśli fizycznie by się zmieściły – większość starszych urządzeń po prostu ich nie wykryje albo będzie działać niestabilnie. Z mojego doświadczenia wynika, że to ograniczenie 2 GB jest dość twarde i wynika zarówno z samego interfejsu, jak i specyfikacji logicznej. Obecnie RS-MMC wyszły z powszechnego użycia na rzecz nowszych standardów jak microSD, które obsługują nawet setki gigabajtów, ale to właśnie RS-MMC wyznaczyły pierwszy próg miniaturyzacji pamięci flash. Dobrą praktyką, jeśli trafisz na urządzenie z takim slotem, jest wybierać oryginalne karty z pojemnością do 2 GB – wtedy ryzyko problemów jest praktycznie zerowe. Takie realia branżowe pokazują, jak szybko rozwijały się technologie pamięci przenośnej w ciągu ostatnich lat i jak ważne jest dopasowanie nośnika do wymagań sprzętowych.
Temat pojemności kart RS-MMC często bywa mylony z możliwościami nowszych standardów, takich jak microSDHC czy SDXC. Wiele osób zakłada, że jeżeli nowe karty pamięci potrafią pomieścić dziesiątki czy nawet setki gigabajtów danych, to stare typy kart również mogłyby to umożliwiać – niestety to nie jest prawda. RS-MMC, mimo swojego podobieństwa do kart MMC czy SD pod względem wyglądu i sposobu działania, mają bardzo ograniczone możliwości, głównie przez specyfikację techniczną i projekt kontrolerów stosowanych w tych kartach. W praktyce karty o pojemności wyższej niż 2 GB po prostu nie będą współpracować z większością sprzętu, który je obsługuje. Pojemności 16 GB, 64 GB czy 128 GB są charakterystyczne dla dużo nowszych rozwiązań – to już domena kart microSDHC i microSDXC, które mają zupełnie inną architekturę, inny protokół komunikacyjny i wymagają nowszych kontrolerów w urządzeniach. Często błędne założenie wynika z tego, że użytkownicy traktują wszystkie karty pamięci jako zamienne, sugerując się samym kształtem bądź rozmiarem, bez uwzględnienia faktycznych ograniczeń standardu. Dobrym nawykiem jest zawsze sprawdzanie oficjalnej specyfikacji urządzenia oraz karty – w przypadku RS-MMC pojemność kończy się na 2 GB i niestety nie da się tego przeskoczyć, nawet jeśli fizycznie karta większa wchodzi do slotu. Warto pamiętać, że gwałtowny rozwój technologii pamięci przenośnej to również ciągłe zmiany w standardach, a starsze urządzenia nie są w stanie korzystać z dobrodziejstw nowych pojemności.