Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wydaje się, że najczęstszy błąd przy podchodzeniu do tego typu zadania wynika z niedoceniania złożoności nagrania chóru przy użyciu różnych technik mikrofonowych. Niektórzy myślą, że wystarczy jedna lub dwie ścieżki, ale to podejście sprawdziłoby się co najwyżej przy całkowicie monofonicznym nagraniu, co w praktyce prawie się nie zdarza przy pracy z chórem i kilkoma mikrofonami. Technika XY to dwa mikrofony ustawione w konfiguracji stereo – każdy daje odrębny kanał. Redukowanie ich do jednej ścieżki odbiera całą korzyść z panoramy i szerokości przestrzennej, co moim zdaniem jest podstawowym nieporozumieniem. Podobnie z mikrofonami podpórkowymi – jeśli dołożymy dwa spoty, każdy z nich też powinien być traktowany oddzielnie, bo nagrywają inne fragmenty dźwięku czy nawet inne sekcje chóru. Łączenie ich na jednej czy dwóch ścieżkach to po prostu strata możliwości kreatywnych i technicznych. Kolejny problem pojawia się, gdy ktoś próbuje zredukować liczbę ścieżek, bo „tak jest prościej” – niestety, odbiera to elastyczność w miksie, zwłaszcza przy korekcji fazy, panoramowaniu czy indywidualnym przetwarzaniu. W branży od lat obowiązuje zasada, by każdy mikrofon nagrywać na osobnej ścieżce i dopiero potem decydować o dalszej obróbce – to też kwestia bezpieczeństwa w razie potrzeby cofnięcia się w miksie. Moim zdaniem lepiej zawsze mieć więcej ścieżek pod ręką niż ograniczać się już na starcie. Takie ograniczanie wynika często z nieznajomości workflow profesjonalnych realizatorów lub mylenia pracy w DAW z obsługą prostego rejestratora. W praktyce te uproszczenia prowadzą później do problemów w miksie, które często są już nie do naprawienia bez powrotu do sesji nagraniowej. Naprawdę warto pamiętać o tej zasadzie i nie próbować iść na skróty.