Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wielu początkujących realizatorów może pomyśleć, że do montażu kwartetu smyczkowego wystarczy mniej niż cztery ścieżki, zwłaszcza jeśli chodzi o nagrania dokonywane mikrofonami monofonicznymi (MM). To typowy błąd wynikający z niezrozumienia, jak dużą elastyczność oraz czystość brzmienia zapewnia oddzielenie każdego instrumentu na osobnej ścieżce. Uproszczone podejście, gdzie rejestruje się całość np. na jednej czy dwóch ścieżkach, mocno ogranicza późniejszą pracę – nie da się wtedy indywidualnie poprawić dynamiki, balansu czy ewentualnych błędów konkretnego wykonawcy. Trzy ścieżki to wciąż za mało, bo któryś z instrumentów musiałby być połączony z innym lub pominięty, a wtedy tracimy kontrolę nad miksem i naturalnością panoramy stereofonicznej. Zdarza się, że ktoś sugeruje takie rozwiązania, myśląc o oszczędności czasu czy śladów w projekcie, ale w branży muzycznej standardem jest praca na tylu śladach, ile jest instrumentów lub źródeł dźwięku, właśnie ze względu na jakość i możliwości postprodukcji. Warto mieć świadomość, że nawet w przypadku nagrań na żywo, gdzie stosuje się dodatkowe mikrofony ambientowe, podstawą są osobne ścieżki dla każdego głosu. To pozwala lepiej panować nad całym materiałem i dopasować go do różnych potrzeb artystycznych czy technicznych. Moim zdaniem, jeśli rejestrujemy mniej niż cztery ślady dla kwartetu smyczkowego, po prostu pozbawiamy się wielu narzędzi do dalszej pracy i nie spełniamy podstawowych standardów branżowych. Takie podejścia często wynikają z niedoświadczenia lub niepełnej znajomości praktyk produkcyjnych, ale w profesjonalnym montażu raczej się ich unika.