Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Przyjmowanie, że do montażu kwartetu smyczkowego wystarczy jedna, dwie lub nawet trzy ścieżki monofoniczne w DAW, to niestety dość często spotykany błąd, zwłaszcza wśród początkujących realizatorów dźwięku. Wynika on najczęściej z niezrozumienia, czym jest kwartet smyczkowy i jak wygląda typowa sesja nagraniowa przy zastosowaniu techniki MM, czyli mikrofonu monofonicznego na każdy instrument. Kwartet smyczkowy składa się z czterech osobnych instrumentów – dwóch skrzypiec, altówki i wiolonczeli – a każdy z nich ma zupełnie inną barwę, dynamikę i pełni inną rolę w utworze. Jeśli przydzielimy dwa instrumenty do jednej ścieżki lub połączymy brzmienia, automatycznie tracimy pełną kontrolę nad balansem, panoramą czy korekcją poszczególnych głosów. Takie podejście mocno ogranicza możliwości edycyjne i praktycznie uniemożliwia profesjonalną pracę mikserską. Przekonanie, że „im mniej ścieżek, tym prościej”, jest dość mylące – bo w praktyce przy większej ilości ścieżek łatwiej zarządzać detalami i precyzją brzmienia. Zdarza się, że ktoś stara się zaoszczędzić czas czy miejsce na dysku, wrzucając wszystkie instrumenty na jedną czy dwie ścieżki, ale to zwykle prowadzi do chaosu w miksie i ogranicza kreatywność. Technika MM zakłada indywidualne podejście do każdego mikrofonu i instrumentu, bo tylko wtedy można w pełni wykorzystać potencjał nagranego materiału. Dlatego w branży uznaje się, że minimum to cztery osobne ścieżki monofoniczne – po jednej dla każdego instrumentu z kwartetu.