Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Jeśli chodzi o normalizację głośności w telewizji, to myślę, że wciąż wiele osób myli LUFS z innymi jednostkami albo sugeruje się nawykami z dawnych czasów, kiedy regulacje nie były aż tak precyzyjne. Poziomy typu -3 LUFS czy -12 LUFS są zdecydowanie za wysokie, praktycznie równałyby się ścieżce tak głośnej, że nie tylko widzowie w domach łapaliby się za głowę, ale i sama dystrybucja sygnału telewizyjnego byłaby technicznie kłopotliwa. Moim zdaniem takie wartości pojawiają się czasem w odniesieniu do masteringu muzyki radiowej lub klubowej, gdzie celowo podbija się głośność, jednak w broadcastzie telewizyjnym to kompletnie nie przejdzie. Z kolei -19 LUFS to pułap, który bywa stosowany w niektórych serwisach streamingowych, np. Spotify przez chwilę rekomendował takie wartości, ale w telewizji europejskiej – zgodnie ze standardami EBU R128 – obowiązuje -23 LUFS. Wielu początkujących realizatorów dźwięku popełnia błąd, przyjmując, że im "bliżej zera", tym lepiej, bo dźwięk będzie "głośniejszy". To błędne założenie, bo chodzi o spójność wszystkich kanałów i komfort wszystkich odbiorców, a nie tylko o poziom szczytowy. Praktyka pokazuje, że nieprzestrzeganie EBU R128 prowadzi do chaosu antenowego – reklamy wybijają się zbyt mocno, filmy są za cicho, a to ostatecznie źle wpływa na odbiór całości programu. Branża radiowo-telewizyjna wybrała -23 LUFS właśnie po to, żeby jakość i komfort były na wysokim poziomie. Jeśli więc przygotowuje się jakikolwiek materiał na telewizję, to koniecznie trzeba pilnować tego poziomu i nie sugerować się innymi standardami z internetu czy radia.