Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często można spotkać się z przekonaniem, że zmiana częstotliwości próbkowania dźwięku może wpływać na odbieraną słuchem wysokość tonu, jednak jest to mylne podejście wynikające z niezrozumienia, czym właściwie jest próbkowanie. Częstotliwość próbkowania określa, jak często sygnał analogowy jest „odczytywany” i zapisywany w formie cyfrowej, co wpływa na rozdzielczość czasową i maksymalną możliwą do zapisania częstotliwość (czyli tzw. pasmo przenoszenia). Natomiast wysokość dźwięku, którą słyszymy, zależy od częstotliwości fali akustycznej, a nie od tego, w ilu próbkach na sekundę ją zapisaliśmy. To błąd sądzić, że samo zwiększenie częstotliwości próbkowania, bez zmiany tempa odtwarzania, spowoduje dwukrotny wzrost czy spadek wysokości – to wymagałoby odtwarzania nagrania w innym tempie lub rekonwersji bez zachowania zgodności parametrów. Takie sytuacje mają miejsce tylko wtedy, kiedy plik nagrany w jednej częstotliwości próbkowania jest odtwarzany w innej bez konwersji (tzw. pitch-shifting przez błąd techniczny), ale to nie jest standardowa praktyka w profesjonalnych systemach audio. Z mojego doświadczenia, większość błędów wynika z nieświadomego mieszania pojęć częstotliwości próbkowania i częstotliwości dźwięku. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy w pracy z systemami DAW, mikserami czy konwerterami polega właśnie na pilnowaniu zgodności próbkowania między urządzeniami, bo tylko wtedy unikniemy artefaktów – a wysokość dźwięku zostanie zachowana. Standardy branżowe, takie jak AES czy EBU, jasno definiują, że te parametry są od siebie niezależne i nie powinny być utożsamiane. Warto zwracać uwagę na takie subtelności, bo mają ogromne znaczenie przy produkcji i masteringu dźwięku, szczególnie w środowiskach profesjonalnych.