Jednowarstwowy nośnik Blu-ray pozwala na zapisanie do 25 GB danych i jest to wartość oficjalnie potwierdzona przez specyfikacje tego standardu – dokładnie Blu-ray Disc Association przyjęła taką pojemność dla podstawowej, pojedynczej warstwy. W praktyce oznacza to, że taki nośnik mieści około 5-6 razy więcej danych niż klasyczna płyta DVD, której pojemność wynosi zwykle 4,7 GB. Dla przykładu, na jednym jednowarstwowym Blu-ray bez problemu zmieści się film w jakości Full HD z wieloma ścieżkami dźwiękowymi, dodatkowymi napisami czy galeriami zdjęć. Moim zdaniem to ogromny przeskok, jeśli chodzi o archiwizowanie danych czy dystrybucję materiałów multimedialnych – dlatego w branży filmowej czy wśród producentów gier komputerowych standard Blu-ray zyskał taką popularność. Warto wiedzieć, że w przypadku płyt dwuwarstwowych Blu-ray pojemność rośnie do 50 GB, a są też wersje wielowarstwowe, ale te są wykorzystywane raczej profesjonalnie. W codziennych zastosowaniach, takich jak tworzenie kopii zapasowych lub przechowywanie dużych plików, 25 GB to naprawdę spora przestrzeń – sam pamiętam, jak kiedyś musiałem dzielić filmy na kilka płyt DVD, żeby się wszystko zmieściło. Z technicznego punktu widzenia kluczowa była zmiana długości fali lasera z czerwonego (DVD) na niebiesko-fioletowy (Blu-ray), co pozwoliło na znacznie większą gęstość zapisu i właśnie dzięki temu uzyskano tę pojemność. Takie podstawy zdecydowanie warto znać i stosować w praktyce.
Wybór odpowiedzi innych niż 25 GB często wynika z nieznajomości specyfikacji technicznych nośników optycznych albo z pomylenia różnych generacji i rodzajów płyt. Część osób może mylić Blu-ray z płytami DVD albo HD DVD, które rzeczywiście mają inne pojemności – na przykład standardowa płyta DVD mieści około 4,7 GB, więc odpowiedź 10 GB może wydawać się logiczna, jeśli ktoś kojarzy różnice między starymi nośnikami, ale nie zna jeszcze możliwości Blu-ray. Wskazanie 50 GB jako pojemności typowej dla jednowarstwowego Blu-ray to z kolei typowy błąd polegający na pomyleniu wersji – 50 GB oferuje płyta dwuwarstwowa (DL – Dual Layer), która jest dostępna, ale to nie jest standard jednowarstwowy. Zdarza się, że ktoś kojarzy duże liczby z nośnikami Blu-ray, bo rzeczywiście, na rynku są płyty wielowarstwowe (np. BDXL), których pojemność sięga nawet 100 GB, a czasem i 128 GB, ale takie rozwiązania stosuje się przede wszystkim w profesjonalnych archiwach lub systemach monitoringu. W codziennym użytku, przy filmach, grach czy backupach, przeważnie trafiamy na zwykłe płyty jednowarstwowe – stąd powszechność tej wartości 25 GB. Z mojego doświadczenia wynika, że często uczniowie popełniają ten błąd przez nieuwagę albo sugerując się po prostu coraz większymi pojemnościami nowych nośników, ale warto zapamiętać tę podstawową wartość i rozróżniać typy płyt Blu-ray, bo od tego zależy, ile danych faktycznie możemy zapisać. Kierowanie się tylko intuicją, bez sprawdzenia konkretnej specyfikacji, to dość częsty błąd w tej tematyce.