Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Trzeba dobrze rozróżnić, czym jest kompresja bezstratna, a czym stratna, bo właśnie tu wkradają się najczęstsze nieporozumienia. Sygnał poddany kompresji bezstratnej i potem dekompresji nie zyskuje żadnych dodatkowych szumów ani zniekształceń – nie dodaje szumu kwantyzacji, nie wprowadza nowych harmonicznych, ani nie zmienia charakterystyki częstotliwościowej. Te efekty są typowe dla innych procesów: na przykład szum kwantyzacji pojawia się przy konwersji analog-cyfra lub przy zmianie rozdzielczości bitowej, a kompresja stratna (jak MP3) może powodować artefakty takie jak utrata drobnych detali czy powstawanie nieprzyjemnych zniekształceń, ale nie kompresja bezstratna. Dodatkowe harmoniczne to zjawisko związane z nieliniowymi zniekształceniami, najczęściej w torze analogowym albo przy przesterowaniu sygnału, a nie w procesach cyfrowych i bezstratnych. Podbicie pasma też raczej kojarzy się z korekcją barwy, nie z kompresją plików. Często mylimy pojęcia, bo codziennie używamy formatów stratnych i wtedy rzeczywiście jakość ucieka – ale to właśnie przewaga bezstratnych metod: zachowują oryginalną postać sygnału co do bita, co jest zapisane, to odtworzone. W praktyce, jeśli plik FLAC czy ALAC zostanie poprawnie zdekodowany, nie da się technicznie odróżnić go od oryginału, co jest zgodne z wymaganiami archiwizacji w branży muzycznej i radiowej. Warto pamiętać, że wszelkie modyfikacje czy degradacje pojawiają się dopiero wtedy, gdy korzystamy z formatów stratnych lub zmieniamy parametry konwersji, ale nie w przypadku bezstratnej kompresji i dekompresji.