Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Zmiana nazwy pliku czy jego lokalizacji absolutnie nie wymaga konwersji przy użyciu kodeka, a tym bardziej – kodeka stratnego. To dwie zupełnie inne operacje: zmiana nazwy to zwykła operacja na pliku w systemie operacyjnym, bez jakiejkolwiek ingerencji w zawartość danych. Przenoszenie do innego folderu czy na inny nośnik też nie powoduje zmiany struktury samego pliku, a już na pewno nie wymaga stosowania żadnych kodeków. Bardzo często spotykam się z tym, że ktoś myli te pojęcia, bo zakłada, iż każda operacja na pliku dźwiękowym to pewnego rodzaju „przetwarzanie” – nic bardziej mylnego. Druga popularna pomyłka to przekonanie, że konwersja kodekiem stratnym daje nam „jednorodną kopię” – moim zdaniem to duże nieporozumienie. Właśnie kodeki stratne słyną z tego, że wynikowy plik, choć może brzmieć bardzo podobnie, nie jest identyczną kopią oryginału – część danych po prostu znika. Jeżeli komuś zależy na zachowaniu pełnej wierności oryginału, używa formatów bezstratnych lub po prostu kopiuje plik bez żadnej konwersji. Konwersja stratna to kompromis – zyskujemy mniejszy rozmiar kosztem utraty części informacji. Takie błędy w rozumowaniu biorą się często z nieznajomości działania kodeków oraz podstaw pracy z danymi audio. W praktyce, kodeki stratne są narzędziem do optymalizacji przestrzeni i transferu, a nie do kopiowania czy przenoszenia plików bez zmiany ich zawartości. Zaleca się zawsze świadome wybieranie metody postępowania z plikami, zależnie od tego, czy priorytetem jest jakość, czy oszczędność miejsca – i właśnie dlatego konwersję kodekiem stratnym wykonuje się głównie po to, by ograniczyć wielkość pliku.