Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób myli czasem podział pasma w korektorach graficznych i parametrycznych, szczególnie jeśli chodzi o nazewnictwo pasm. Tercjowe, sekstowe i dwuoktawowe to terminy, które rzeczywiście pojawiają się w akustyce, ale w praktyce dziesięciopunktowy korektor graficzny rzadko kiedy jest oparty na takim podziale. Pasma tercjowe to bardzo wąski podział (każda tercja to 1/3 oktawy), wykorzystywany głównie w korektorach o wysokiej rozdzielczości – na przykład 31-punktowych, które stosuje się przy precyzyjnej korekcji w salach koncertowych czy do analiz akustycznych. Sekstowe pasma (1/6 oktawy) to już bardzo szczegółowa sprawa, raczej spotykana tylko w specjalistycznych analizatorach widma lub bardzo zaawansowanych korektorach z ogromną ilością suwaków. Z kolei dwuoktawowy korektor byłby zbyt mało szczegółowy – dawałby tylko kilka bardzo szerokich pasm i trudno byłoby precyzyjnie dopasować brzmienie, co w praktyce raczej nie jest spotykane. Moim zdaniem błąd tu wynika z utożsamiania liczby pasm z ich szerokością – czasami wydaje się, że im więcej pasm, tym węższe, ale nie zawsze idzie to w parze z nazwą podziału. Dziesięciopunktowe korektory projektuje się najczęściej oktawowo, bo to kompromis między wygodą a precyzją w typowych zastosowaniach audio. Branżowe standardy, jak np. rozwiązania firm Behringer, Yamaha czy Soundcraft, potwierdzają to podejście. Pomylenie tych nazw jest dość częste szczególnie wśród początkujących, więc warto o tym pamiętać przy pracy ze sprzętem audio.